Γράφει ο Χαράλαμπος Ζάκος

Και ούτε καν αυτό «το διαπραγματευόμαστε» δεν το κάνουμε και όταν το κάνουμε δεν το πετυχαίνουμε…

Να συλληφθεί και να φυλακιστεί ο 16χρονος που κατέβασε την τουρκική σημαία!

Η Τουρκία στέλνει τα γεωτρύπανα της στην ΑΟΖ της Κύπρου. Τουρκικά μαχητικά «επισκέπτονται» τον ουρανό της Κύπρου, λες και είναι δικός τους. Ο Ερντογάν απειλεί, φωνασκεί και δηλώνει έτοιμος για όλα.

Παράλληλα, ένας 16χρονος κατέβασε την τούρκικη σημαία από το δημοτικό της κατεχόμενης Λύσης.

Και εδώ ξεκίνησαν τα τύμπανα πολέμου για κάποιους…

Όχι από τις αδιάλλακτες θέσεις της Τουρκίας. Όχι από τις άμεσες απειλές της Τουρκίας. Όχι από τις καθημερινές παραβιάσεις. Όχι από την κατοχή του τόπου μας.

Όχι.

Ο 16χρονος φταίει. Για όλα. Κανείς άλλος. Επειδή η δράση του είναι ικανή να ξεκινήσει πόλεμο. Να χαλάσει το καλό κλίμα των διαπραγματεύσεων (αλήθεια, από πότε έχει να γίνει διαπραγμάτευση;) με αυτούς που κρατάνε παράνομα τους τόπους μας.

Η πράξη του ήταν επικίνδυνη; Αναμφίβολα.

Θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλους; Όχι στην πράξη. Αλλά τουλάχιστον στην σκέψη. Στο ότι ακόμη κάποιοι θυμούνται ότι σε τούτον τον τόπο κυματίζει μια ξένη σημαία που δολοφόνησε και λεηλάτησε.

Κατακριτέα ωστόσο, σε τέτοιο βαθμό που θα πρέπει να διασυρθεί ένα 16χρονο παιδί που δεν ήθελε να κυματίζει το κόκκινο πανί στο δημοτικό του Αυξεντίου; Για μένα ακούγεται υπερβολικό. Λεπτή η γραμμή σωστού και λάθους. Ηρωοποιήσης ή προδοσίας.

Άλογα τα όσα ακούμε τις τελευταίες ώρες στην Κύπρο. Ωστόσο, τι περίμενες;

Σε άλογη κοινωνία ζούμε. Σε μια άλογη κατάσταση εδώ και πολλά χρόνια.

Είσαι ένα μοιρασμένο κράτος, με την μόνη πρωτεύουσα σε ολόκληρη την Ευρώπη που βρίσκεται υπό κατοχή. Που σε πληγώνουν καθημερινά. Που έκλεψαν τις περιουσίες σου και κανείς δεν σε δικαίωσε. Που σε απειλούν. Που σε εκφοβίζουν; Ποια λογική έμεινε σε τούτο τον τόπο όταν αυτά πλέον σου φαίνονται ρουτίνα;

Για να επιστρέψω όμως πίσω στο συμβάν. Ο 16χρονος, λοιπόν, απλά έσπασε τη ρουτίνα μας. Ξέρετε. Εκείνα τα σταθερά «Απειλεί την Κύπρο ο Ερντογάν», «Η Τουρκία στέλνει γεωτρύπανο στην κυπριακή ΑΟΖ», «οι Τούρκοι επέτρεψαν το προσκύνημα στον κατεχόμενο Απόστολο Ανδρέα», «προχωρά με παράνομη NAVTEX η Τουρκία».

Ξέρετε, δεν είμαστε συνηθισμένοι στο να ενεργούμε. Ξεχάσαμε να μιλάμε. Μάθαμε το «διαπραγματευόμαστε» τις κλεμμένες περιουσίες μας. Και ούτε καν αυτό «το διαπραγματευόμαστε» δεν το κάνουμε και όταν το κάνουμε δεν το πετυχαίνουμε (και δεν εννοώ μόνο τα τελευταία χρόνια αλλά από τότε, μετά το 1974).

Συνηθίσαμε στο να υπομένουμε και να πιππιλούμε το «καλό κλίμα» όταν ειρωνικά αυτοί προχωρούν αδιάλλακτοι λεηλατώντας τον τόπο μας…

Ποιο ήταν το έγκλημα του 16χρονου τελικά; Όπως έγραψα. Απλά «έσπασε» τη ρουτίνα μας…

ΥΓ: Το συνηθίσαμε τόσο πολύ που φοβάμαι πλέον πως αν μια μέρα ξυπνήσουμε και δεν υπάρχει η σημαία στον Πενταδάκτυλο αντί να χαρούμε, θα φοβηθούμε!

*Οι απόψεις που εκφράζονται στο Bloggers, αποτελούν προσωπικές θέσεις των συγγραφέων τους και σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζουν τις θέσεις της Offsite. Ο κάθε Blogger επιλέγει το δικό του ύφος. Στην Offsite σεβόμαστε απόλυτα την ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης.