Την ίδια μέρα που οι κλακαδόροι του Ερντογάν έμπαιναν στα Βαρώσια, ο Δένδιας είχε 20άλεπτη συνάντηση με τον Τσαβούσογλου στην Μπρατισλάβα κατά την οποία συμφώνησαν να δοθεί ημερομηνία για να ξεκινήσουν οι διερευνητικές επαφές Ελλάδας – Τουρκίας. Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι από την ελληνική πλευρά «εκφράστηκαν αντιδράσεις για τα Βαρώσια». Η συνάντηση των δύο ΥΠΕΞ έγινε στο περιθώριο φόρουμ για τη διεθνή ασφάλεια.
Τα δύο γεγονότα είναι παντελώς άσχετα μεταξύ τους. Τι δουλειά έχει άλλωστε η περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου με τις συνομιλίες Ελλάδας – Τουρκίας για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών; Καμιά σχέση.
Πολύ περισσότερο δεν είναι προϋπόθεση να ανακληθεί η απόφαση για την Αμμόχωστο για να προσέλθουμε σε συνομιλίες. «Θα ήταν ανεπανόρθωτο λάθος εάν αντί να διαπραγματευτούμε την επιστροφή της Αμμοχώστου, να λέγαμε ότι δεν πάμε σε διαπραγματεύσεις», ανέφερε ο κ. Αναστασιάδης, μιλώντας την ίδια μέρα στον Αντρέα Κιμήτρη («Προκλήσεις», ΡΙΚ). Για να είμαστε δίκαιοι, τα ίδια έλεγε ο Πρόεδρος από το 2015: «Δεν πρόκειται να υποκύψω κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και να συρθώ σε συνομιλίες κάτω από απειλές ή εκβιασμούς» (ΜEGA). Ο ορισμός της συνέπειας.
Τα δεδομένα πάντως είναι μπροστά μας και αν θέλουμε τα πιστεύουμε. Ελλάδα και Κύπρος ετοιμάζονται να προσέλθουν σε συνομιλίες με την Τουρκία. Υπό καθεστώς «απειλών και εκβιασμών». Η μεν Ελλάδα σε Αιγαίο, Έβρο, Θράκη και Καστελόριζο. Η δε Κύπρος σε Αμμόχωστο, Στροβίλια, Αχερίτου και ΑΟΖ. Το καλό νέο είναι ότι η Τουρκία είναι προβλέψιμη. Λέει τι θα κάνει προτού το κάνει. Το κακό νέο είναι ότι αυτά που λέει τα κάνει. Ανεξαρτήτως «κόστους», «καρότων» και «μαστιγίων».
Η ελλαδοκυπριακή άτακτη υποχώρηση για «κυρώσεις» στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής υπήρξε το Βατερλώ μιας εξωτερικής πολιτικής μεγαλόστομης, αλλά ανούσιας και αναποτελεσματικής. Τώρα, ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Όσοι περιμένουν θετικά αποτελέσματα από τις «συνομιλίες» θα εκπλαγούν δυσάρεστα. Όχι επειδή είναι κακό να συνομιλείς, αλλά επειδή είναι λάθος να προσέρχεσαι σε διάλογο με την τράπουλα σημαδεμένη σε βάρος σου. Αυτό το έργο το έχουμε δει τόσες πολλές φορές που κανονικά θα έπρεπε να το είχαμε βαρεθεί. Αν ήταν σαπουνόπερα θα ήταν βραζιλιάνικη, είναι όμως τραγωδία και είναι ελληνική.
Ενόσω συνεχίζουμε να στρουθοκαμηλίζουμε για τις πραγματικές επιδιώξεις της Τουρκίας, τόσο θα μετακινούμε ολοένα και περισσότερο τα έσχατα όριά μας. Όσο και αν ντύνουμε την πραγματικότητα με όμορφες περισπούδαστες φράσεις, (όπως «θετική ατζέντα», «παράθυρο ευκαιρίας», «προτεραιότητα στο διάλογο», «να προχωρήσουμε με ειλικρίνεια για λύση»), άλλο τόσο η πραγματικότητα θα μας διαψεύδει και θα μας μουντζώνει.
Η διολίσθηση των εθνικών θεμάτων είναι συνεχής και το τέλος δεν είναι μακριά και δεν είναι ευχάριστο. Θα είναι το αποτέλεσμα της καθοδικής πορείας που βρισκόμαστε εδώ και πολλά χρόνια. Γι’ αυτό όμως δεν φταίνε οι ξένοι «εταίροι» μας, στρατηγικοί ή μη, που απλά εξυπηρετούν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα στις δικές μας πλάτες. Εμείς φταίμε.
Μας έλαχε να ‘χουμε απέναντί μας ένα δικτατορικό φασιστικό κράτος. Τον φασισμό δεν τον χαϊδεύεις, τον πολεμάς. Και τον πολεμάς σε κάθε του εκδοχή και η χειρότερη εκδοχή του φασισμού είναι η κρατική. Τον πολεμάς ακόμα και αν έρχεται ντυμένος με όμορφες λέξεις και υποσχέσεις ή με απειλές και εκβιασμούς. Κανείς άλλος δεν θα δώσει τη μάχη για μας.
Ελλάδα και Κύπρος πέφτουν ξανά στην παγίδα των «συνομιλιών για χάριν των συνομιλιών». Η πολιτική του κατευνασμού συνεχίζεται και κάποιοι περιμένουν ότι αυτήν τη φορά το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό. Ο ορισμός της παράνοιας.
«ΕΚΛΟΓΕΣ»: Το έχουμε πει τόσες φορές που στο τέλος το πιστέψαμε ότι είναι αλήθεια. Οι «εκλογές» στα κατεχόμενα δεν θα αναδείξουν τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής πλευράς. Θα αναδείξουν τον τοποτηρητή της Άγκυρας στα κατεχόμενα με τις ψήφους και των εποίκων. Είτε λεγόταν Ντενκτάς, είτε Ταλάτ, το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο. Στην πράξη, εκεί που όλοι κρίνονται και όχι στα κομματικά τσιτάτα.
ΤΑΤΑΡΙΑΔΑ: Η Τουρκία ξεκίνησε τον σχεδιασμό της για εποικισμό της Αμμοχώστου προχωρώντας στο πρώτο «ανώδυνο» βήμα. Άνοιξε μέρος του παραλιακού μετώπου χωρίς να επηρεάσει τις ελληνοκυπριακές περιουσίες. Η συγκυρία των παράνομων εκλογών στα κατεχόμενα είναι βολική για τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Δεν είναι όμως η ουσία. Όσο και να θέλει ο Ερντογάν να πριμοδοτήσει τον Τατάρ, ο στόχος είναι η Αμμόχωστος.
1798: «Οι Τούρκοι είναι συγχρόνως ο εχθρός ο πιο επικίνδυνος και ο πιο αξιοκαταφρόνητος που υπάρχει στον κόσμο. Επικίνδυνος αν τον αφήσουν να επιτεθεί, αξιοκαταφρόνητος αν τον προλάβουν». Αυτά έγραφε σε ένα γράμμα (1η Σεπτ. 1798) ο αυστριακός πρίγκηπας Κάρολος Ιωσήφ της Λιν που είχε πολεμήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε διάφορες μάχες της ευρωπαϊκής ηπείρου.
ΤΟ ΑΣΧΕΤΟ: Καλή-Νύχτα
Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή…
