ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ 

Ζούμε σε ένα κράτος που η Αστυνομία, με δικαστικό ένταλμα, μπουκάρει στο σπίτι μιας δασκάλας «χωρίς καταγγελία», κατάσχει ηλεκτρονικό υπολογιστή, κινητό τηλέφωνο και άλλα «τεκμήρια», έχοντας προφανώς άνωθεν εντολές. Σε ένα κράτος που η Αστυνομία κόβει εξώδικο €300 σε μια γυναίκα που συμπωματικά, εδώ και δύο εβδομάδες, κάνει απεργία πείνας έξω από το Προεδρικό για να σώσει το σπίτι της. Σε ένα κράτος που έγκλειστοι στο Ψυχιατρείο Αθαλάσσας ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες μέσα σε κλουβιά. Σε ένα κράτος που μας κυβερνούν με διατάγματα χωρίς κανένας να τους ελέγχει και χωρίς να δίνουν καμιά εξήγηση, 

Ζούμε σε ένα κράτος  που παίρνει συνεχώς μέτρα για τις πιο «ευάλωτες ομάδες», αλλά μόνο τον Δεκέμβριο μετρούμε 35 νεκρούς ηλικιωμένους που διέμεναν σε γηροκομεία. Σε ένα κράτος που λαμβάνονται μέτρα του κουτουρού για περιορισμό των κρουσμάτων, κλείνοντας malls και εστιατόρια ενώ ο κόσμος συνωστίζεται στα κέντρα-μαμούθ για παιχνίδια και έπιπλα. Σε ένα κράτος που γιατροί και νοσοκόμοι θα εμβολιαστούν περίπου τον Μάιο, πέντε-έξι μήνες μετά το σόου της νομενκλατούρας.  Σε ένα κράτος που ένα χρόνο μετά την πανδημία δεν έχει υποδομές, δεν έχει σχέδιο, δεν έχει ενταντικολόγο στο Νοσοκομείο Αναφοράς, 

Ζούμε σε ένα κράτος όπου θεωρείται φυσιολογικό το πρώην δικηγορικό γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας (στο οποίο είναι συνέταιροι τα δύο του παιδιά), να υποβάλλει αιτήσεις για πολιτογραφήσεις ξένων επενδυτών στο Υπουργικό (οι οποίες φυσικά εγκρίνονται), αλλά δεν προκύπτει θέμα δεοντολογίας ή έστω πολιτικής ηθικής. Σε ένα κράτος όπου θεωρείται φυσιολογικό ο Πρόεδρος να ταξιδεύει οικογενειακώς για Σεϋχέλλες δωρεάν με το τζετ ενός σεΐχη που, εντελώς συμπωματικά, θα λάβει κυπριακό διαβατήριο μαζί με άλλους 41 φίλους και συγγενείς του. Σε ένα κράτος όπου το μισό Υπουργικό ελέγχεται για το σκάνδαλο (να μην γράψουμε για το βόθρο μήπως και παρεξηγηθούμε) των διαβατηρίων, αλλά δεν επιτρέπεται στον Γενικό Ελεγκτή να ασκήσει τα συνταγματικά του καθήκοντα μπας και ξεβρωμίσουμε επιτέλους, 

Ζούμε σε ένα κράτος που επικεφαλής μιας Ερευνητικής Επιτροπής τίθεται ένας άνθρωπος που καθ’ ομολογία έχει σύγκρουση συμφέροντος, διορισμένος από έναν Εισαγγελέα που ελέγχεται ως εμπλεκόμενος και η μέχρι σήμερα συμπεριφορά του θυμίζει Υπουργό της κυβέρνησης και όχι ανεξάρτητο αξιωματούχο. Σε ένα κράτος που ντιβέλοπερ, δικηγορικά και λογιστικά γραφεία εξαπάτησαν τους πάντες υποβάλλοντας ψευδή και παραπλανητικά στοιχεία για τους απατεώνες που εκπροσωπούσαν, αλλά έχουν «προσωπικά δεδομένα» και δεν αποκαλύπτονται τα στοιχεία τους. Σε ένα κράτος που τα δανεικά και αγύριστα βουλευτών και υπουργών θεωρούνται «απόρρητα» και όχι θέμα πολιτικής διαφάνειας, 

Ζούμε σε ένα κράτος που ο Πρόεδρος στέλνει απόρρητα έγγραφα σε δημοσιογράφους, αλλά  ζητά έρευνα για τις διαρροές που κάνουν την Κύπρο ρεντίκολο της οικουμένης. Σε ένα κράτος που οι Υπουργοί ανακαλύπτουν ξένους δάκτυλους για να παραπλανήσουν για το σκάνδαλο των σκανδάλων και βαφτίζουν πορίσματα ό,τι τους βολεύει, για να συνεχίσουν να μας φλομώνουν στα ψέματα και στην παραπληροφόρηση,

Ζούμε σε ένα κράτος όπου θεωρείται «νομότυπο» επενδυτές, αμέσως μετά την πολιτογράφησή τους, συμπωματικά να κάνουν γενναιόδωρες εισφορές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στο κυβερνών κόμμα, το οποίο μας παραδίδει και μαθήματα πάταξης της διαφθοράς. Σε ένα κράτος που μας παραδίδει μαθήματα οικονομίας ο Υπουργός που εξαΰλωσε τον Συνεργατισμό μαζί με μερικά δισ. του φορολογούμενου πολίτη.

Ζούμε σε ένα κράτος που επιτρέπονται οι αναπτύξεις σε προστατευόμενες περιοχές natura όταν πρόκειται για μεγαλοντιβελόπερ, μέγα χορηγούς και «φίλους». Σε ένα κράτος που ο αδελφός του προέδρου του κόμματος μπορεί να κτίζει πάνω στα κύματα χωρίς κανένας να ενοχλείται. Σε ένα κράτος όπου τα δικαστικά διατάγματα για κατεδάφιση παράνομων ορόφων που φύτρωσαν πάνω σε ξενοδοχεία μένουν για χρόνια ανεκτέλεστα. Σε ένα κράτος που οι τηλεφωνικές υποκλοπές συγκαλύπτονται, είτε γίνονται σε βάρος πολιτών, είτε σε βάρος Ευρωβουλευτή, 

Ζούμε σε ένα κράτος που θεωρείται ταμπού να συζητήσουμε δημόσια εάν είναι φυσιολογικός ή όχι ο βαθμός φερόμενης εξάρτησης που έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με το αλκοόλ, 

Ζούμε σε ένα κράτος που κάθε φορά που «νομίζουμε ότι φτάσαμε πάτο, ακούμε να μας κτυπούν από κάτω»,

Ζούμε σε ένα κράτος όπου οι «άριστοι» διορίζονται, η ματαιοδοξία επιβραβεύεται και οι γαρνιτούρες του lifestyle κοσμούν τα υψηλότερα δώματα. 

• Κάποιοι μιλούν για θίασο επί σκηνής, άλλοι για «συμμορία», 
• Κάποιοι το λένε παρακμή, άλλοι το ονομάζουν παρακράτος,
• Κάποτε θα μας έλεγαν «να φάμε παντεσπάνι», σήμερα μας κερνούν μηλόκρεμα!

Υστερόγραφο: Στο δικό τους σκοτάδι, η μόνη απάντηση είναι το Φως. Περισσότερο Φως. Μέχρι που να κοιτάμε «με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια». 

Το άσχετο: Blackjack 

Καλή Κυριακή, Καλή Χρονιά και Αγία Υπομονή…