ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ
«Ακόμα και σήμερα στη Βουλή είχαμε μια αποθέωση του πολιτικού θράσους και του λαϊκισμού (…). Πρέπει να υπάρχει και ένα όριο σε αυτή την υποκρισία», έλεγε ο Χάρης Γεωργιάδης στον… εμβρόντητο παρουσιαστή. Όχι, δεν έκανε αυτοκριτική ο πρώην υπουργός Οικονομικών. Ούτε απολογισμό των πεπραγμένων του έκανε. Ο Χάρης Γεωργιάδης απαντούσε σε ερώτηση για το πόρισμα Αρέστη, φιλοξενούμενος την Πέμπτη το βράδυ στο Sigma, στην εκπομπή «Χωρίς Περιστροφές».
Ο Χάρης Γεωργιάδης σχολίαζε το «πολιτικό θράσος», τον «λαϊκισμό» και την «υποκρισία» βουλευτών που έχουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια στην Altamira ή τα οικογενειακά δικηγορικά τους γραφεία έχουν πάρε-δώσε με την Altamira, αλλά θέλουν οι αθεόφοβοι να ερευνήσουν την ύποπτη συμφωνία της ΚΕΔΙΠΕΣ με την Altamira. Αυτό και αν είναι σκάνδαλο!
Πάλι καλά που ο κ. Γεωργιάδης είχε απέναντί του τον «δικηγόρο του διαβόλου» και η εκπομπή δεν ήταν απλά μια κολυμβήθρα εξιλέωσης και αποκατάστασής του ως ενός πετυχημένου υπουργού Οικονομικών, ίσως του πιο πετυχημένου ΥΠΟΙΚ που είχε ποτέ ο τόπος. Τόσο δύσκολη ήταν η συνέντευξη που κλήθηκε να απαντήσει ακόμα και σε… πονηρές ερωτήσεις του τύπου: «Αισθάνεστε ότι δώσατε το άπαν των δυνάμεων σας για διάσωση του Συνεργατισμού και αν ναι, δεν άφησαν κάποιοι να το πράξετε;» Ευτυχώς που ο ίδιος φρόντισε να βάλει τα πράγματα από την αρχή στη θέση τους. «(Είμαι) υπεύθυνος για μια εξέλιξη θετική που διασφάλισε τις καταθέσεις του κόσμου, σταθεροποίησε την οικονομία και μας οδήγησε στην έξοδο από την κατηγορία σκουπίδια μέσα σε δώδεκα μέρες». Αυτό και αν ήταν θαύμα!
Όσο όμως πετυχημένος και αν (θεωρεί ότι) ήταν ως Υπουργός, ο κύριος Γεωργιάδης παραμένει πολιτικά έκθετος (αν είναι και αμετανόητος, κακό του κεφαλιού του). Στην έκθεση 844 σελίδων της τριμελούς Ερευνητικής Επιτροπής Αρέστη καταγράφονται οι βαρύτατες πολιτικές ευθύνες του ιδίου (και της κυβέρνησης) για τη χρεοκοπία ακόμα μιας κυπριακής τράπεζας. Του ανακεφαλαιοποιημένου (με λεφτά των φορολογούμενων) Συνεργατισμού.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορεί να ξεκινήσει να διαβάζει το πόρισμα από τη σελίδα 744. Μεταξύ άλλων γράφει: «Οι ευθύνες του Υπουργού Οικονομικών υπήρξαν βαρύτατες για την κατάρρευση του Συνεργατικού Πιστωτικού Ιδρύματος (ΣΠΤ). Μπορούμε να πούμε ότι είναι κατ’ αναλογία παρόμοιες με τις ευθύνες του όποιου μεγαλομετόχου ιδιωτικής εταιρείας, η οποία καταλήγει σε διάλυση λόγω κακοδιαχείρισης του ιδίου. Ήταν ο εκπρόσωπος του κράτους και συμμετείχε στην διαμόρφωση της στρατηγικής της Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας (ΣΚΤ). Είχε επίσης την κύρια, αν όχι την αποκλειστική ευθύνη να παρακολουθεί αν η πορεία του ΣΠΤ ήταν σύμφωνη με τις δεσμεύσεις τις οποίες είχε αναλάβει η Κυπριακή Δημοκρατία. Είχε ή θα έπρεπε να έχει την απόλυτη ευθύνη όσων τεκταίνονταν στην ΣΚΤ».
Γράφει και άλλα το πόρισμα για την… πετυχημένη διοίκηση του Χάρη Γεωργιάδη: «Είχε τον κύριο λόγο στην επιλογή των κατάλληλων μελών της Επιτροπείας της ΣΚΤ με δικαίωμα διορισμού και παύσης τους αν αποδεικνύονταν ανεπαρκείς (…) Θυμίζουμε ότι δε δίστασε να ζητήσει την παύση ικανών μελών της Επιτροπείας τα οποία ασκούσαν κριτική σε αποφάσεις κυρίως της Ανώτερης Διεύθυνσης ή της πλειοψηφίας της Επιτροπείας (…) Η επιλογή του κ. Χατζηγιάννη δεν ήταν, για λόγους που ήδη εξηγήσαμε, ό,τι καλύτερο για την ΣΚΤ. Η απομάκρυνση του όμως από τον Υπουργό Οικονομικών δεν ήταν εύκολη απόφαση λόγω της στενής φιλικής τους σχέσης (…) Είχε από πολύ ενωρίς επανειλημμένες και μερικές φορές αυστηρές προειδοποιήσεις, τόσο από τους επόπτες στην Κύπρο, όσο και κυρίως από τους ευρωπαίους επόπτες, για την πολύ πτωχή και αδύνατη εταιρική διακυβέρνηση της ΣΚΤ. Ουδέν όμως έπραξε (…) Τους άφησε να συνεχίζουν την κακοδιαχείριση και την αδιέξοδη πορεία τους (…) Είναι μεγάλη η ευθύνη του Υπουργού Οικονομικών για την λανθασμένη πορεία την οποία έλαβε η διαδικασία αποκρατικοποίησης (…) Η ευθύνη του μεγεθύνεται από το γεγονός ότι ένεκα της λανθασμένης πορείας προς αποκρατικοποίηση, οι ευρωπαϊκές εποπτικές αρχές έχασαν κάθε εμπιστοσύνη και ελπίδα ότι η ΣΚΤ μπορούσε να ανακάμψει (…) Τους οδήγησε στο τέλος στην επιβολή ακραίων λύσεων. Ή την διάλυση ή την πώληση. Τελικά μεθοδεύτηκε η πώληση προς αποφυγήν της χειρότερης λύσης της άτακτης διάλυσης.»
Ένα όμως ερώτημα έμεινε αναπάντητο: «…να θυμίσουμε κάτι το οποίο ο Υπουργός Οικονομικών ανάφερε ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής, ότι η πώληση ήταν ένας πολύ καλός τρόπος αποκρατικοποίησης. Μήπως αυτό τον ενδιέφερε από την αρχή, παρά τις περί του αντιθέτου επανειλημμένες αρχικά δηλώσεις του ότι ο Συνεργατισμός έπρεπε να επιστρέψει εκεί όπου ανήκε;» Ιδού η απορία.
ΠΕΡΙ ΒΟΥΛΗΣ: Ένα δίκαιο το έχει ο κύριος Γεωργιάδης για τη συνεδρία της επιτροπής Ελέγχου με θέμα τη συμφωνία ΚΕΔΙΠΕΣ-Altamira. Ο κανονισμός της Βουλής προνοεί ότι όταν βουλευτές θεωρούν πως έχουν προσωπικό συμφέρον σε υπό συζήτηση θέμα (για παράδειγμα ΜΕΔ σε τράπεζα) οφείλουν να το δηλώσουν, αλλά (κακώς λέμε) δεν είναι υποχρεωμένοι να αποχωρήσουν από τη συζήτηση. Είναι θέμα δεοντολογίας και διαφάνειας. Άλλο αυτό όμως και άλλο να προσπαθούν κάποιοι κομματικοί εγκέφαλοι να μας πείσουν ότι ευθύνονται για την καταστροφή του Συνεργατισμού πέντε-έξι βουλευτές που έχουν μη εξυπηρετούμενο δάνειο. Όσον δε αφορά για τα περί οικογενειακού δικηγορικού γραφείου, μάλλον ο πρώην Υπουργός και οι βουλευτές του ΔΗΣΥ θα αναφέρονταν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις μαζικές αιτήσεις διαβατηρίων που κατέθεσε στο Υπουργικό το πρώην δικηγορικό του γραφείο στο οποίο είναι μεγαλομέτοχοι οι κορούδες του. Αυτούς εννοούσαν;
ΤΑΔΕ ΕΦΗ: «Η απόδοση ευθυνών γενικά και αόριστα στο σύστημα, θα αποτελεί πλέον πράξη υπεκφυγής» (Χάρης Γεωργιάδης για το πόρισμα Πολυβίου, 3 Οκτωβρίου 2011).
ΤΑΔΕ ΕΦΗ 2: «Εάν δεν έχεις δισταγμό να προστατεύσεις τα καλώς νοούμενα του κράτους πώς θα τα υπηρετήσεις την επομένη αφού ο στόχος είναι απλά να καταλάβεις την καρέκλα ανεξάρτητα αν μπορείς να υλοποιήσεις όσα υπόσχεσαι ή και το χειρότερο ανεξάρτητα από τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσεις σε ένα ευαίσθητο τομέα όπως είναι ο τραπεζικός τομέας» (Νίκος Αναστασιάδης, συνέντευξη στον Alpha, 25 Ιανουαρίου 2016).
ΑΝΤΙ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΥ: Στο κουρμπέτι ξέρουμε καλά ο καθένας από πού κρατά η σκούφια του άλλου. Σιγά-σιγά μας μαθαίνει και ο κόσμος. Εκείνος που έστελνε πριν τη δημοσίευση ρεπορτάζ στο Προεδρικό και προσπαθούσε ολονυχτίς να ακυρώσει την έκδοση, δεν είναι δημοσιογράφος. Δεν υπήρξε ποτέ του. Γιουσουφάκι ήταν πάντα. Και πριν, και σήμερα.
Καλό τριήμερο και Αγία Υπομονή…
