Ο απόλυτος εφιάλτη. Από την απόλυτη ευδαιμονία του πάρτι και της χαράς στο μουσικό φεστιβάλ στην καρδιά ενός πολέμου, που όπως στις περιπτώσεις όλων των πολέμων, παρά τις εμπεριστατωμένες πολιτικό-ιστορικό-γεωπολιτικό-οικονομικές αναλύσεις, κανένας ποτέ δεν έπεισε πως κάνει νόημα. Στην περίπτωσή του μάλιστα δεν ισχύει καν το Αριστοτελικό κάνουμε πόλεμο για να διασφαλίσουμε την ειρήνη. Ένας δεύτερος πόλεμος ξεκίνησε, δίπλα στον πρώτο που ταλανίζει τον πλανήτη μας εδώ και 2 χρόνια. Ένας ακόμη πόλεμος για τον πόλεμο.

Παράλογοι, με συνέπειες παγκόσμιες και ταυτόχρονα τοπικές βαθύτατα καταστροφικές για τους λαούς και τα κράτη που τους βιώνουν. 

Η ανισορροπία δυνάμεων φανερή και στους δύο. Τα στρατόπεδα που διαμορφώνονται ξεκάθαρα. Τα αίτια, παράλογα μεν, πολύ βαθύτερα δε, από τις αιτίες που δηλώνονται αλλά και τις αφορμές που οδήγησαν στην ανάφλεξη. 

Δεν είσαι όμως,  και ευτυχώς δεν ισχυρίζεσαι πως είσαι, είτε πολιτικός αναλυτής, είτε πολεμικός ανταποκριτής. Είσαι ένας απλός πολίτης ενός κράτους που «πρέπει» να διαλέξει στρατόπεδο. Ομάδα. Για να καταδικάζεις, να συζητάς, να συμμετέχεις σε διαδηλώσεις -σημειώνω πως κρίθηκε ιδιαίτερα επικίνδυνο από τον Μπάιντεν-, να κάνεις αναρτήσεις…

Αρνείσαι να τοποθετηθείς υπέρ της μιας και της άλλης μεριάς. Το προσπάθησες και στους δύο πολέμους. Η πλάστιγγα όμως γέρνει πότε υπέρ της μιας  και πότε υπέρ της άλλης μεριάς, και ας προσπαθούν να σε πείσουν στη βάση, δήθεν του διεθνούς δικαίου πως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Δεν είναι. Σίγουρα δεν είναι. Το αποδεικνύει η ιστορική υποκρισία και τα εμπλεκόμενα συμφέροντα που επιβάλλουν πότε το ένα πότε το άλλο. 

7 Οκτωβρίου 2023. Τρομοκρατικό κτύπημα. Η Χαμάς εισβάλλει στο Ισραήλ.  Η εισβολή αποκρούεται. 203 Ισραηλινοί πολίτες κρατούνται αιχμάλωτοι από Παλαιστίνιους μαχητές εντός της Γάζας. Ακολουθούν βομβαρδισμοί και αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας, και συμπλοκές στην Δυτική Όχθη και στα σύνορα του Ισραήλ με τον Λίβανο. Το Ισραήλ προγραμματίζει ολική επίθεση στην Γάζα. Θέλει να την ισοπεδώσει για να εξαρθρώσει την Χαμάς. 2,4 εκατομμύρια κάτοικοι της Γάζας -οι μισοί είναι παιδιά- στο χείλος της «καταστροφής». Το Ισραήλ αρνείται κάθε πρόσβαση σε νερό, ηλεκτρισμό και καύσιμα. Οι Αμερικανοί πείθουν τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου να δεχτεί την αποστολή βοήθειας από την Αίγυπτο μέσω του περάσματος της Ράφα, του μοναδικού ανοίγματος της Γάζας προς τον κόσμο που δεν βρίσκεται στα χέρια του Ισραήλ. Το Ισραήλ κάλεσε τους πολίτες της Πόλης της Γάζας  να εκκενώσουν την πόλη, εφόσον σκοπεύουν να την ισοπεδώσουν την ίδια ώρα που η κυρίαρχη αρχή της Λωρίδας της Γάζας κάλεσε τους Παλαιστίνιους να μείνουν στις οικίες τους και μπλόκαρε τους δρόμους που οδηγούν στο νότιο τμήμα της περιοχής.

Όμηροι δεν είναι μόνο οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί. Όμηροι είναι τα εκατομμύρια των παλαιστινίων που πιάστηκαν σαν τα ποντίκια στη φάκα. Μόνο που τα 2,4 εκατομμύρια παλαιστινίων δεν έχουν όνομα και ηλικία, και συγγενείς για να αποκτήσουν υπόσταση. Είναι ένας αριθμός ανάμεσα στα 2,4 εκ. Ένας αριθμός χωρίς νερό, χωρίς τροφή, τραυματισμένος. Ένας αριθμός παγιδευμένος. Ένας αριθμός χωρίς ελπίδα.

Έπρεπε να ρωτηθεί. Έπρεπε να πειστεί. Έπρεπε να δώσει το πράσινο φως. Έπρεπε να τον παρακαλέσουν να το επιτρέψει στην Αίγυπτο, για να το επιτρέψει και εκείνη με τη σειρά της έτσι ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να περάσει η ανεπαρκής, η άνευ ουσιαστικής σημασίας στο τέλος της μέρας ανθρωπιστική βοήθεια. Σταγόνα στον ωκεανό των αναγκών.

Ντροπή στην ανθρωπότητα ολόκληρη. Ντροπή μας που ακόμη προσπαθούμε σε τέτοιες περιπτώσεις να βρούμε λογική μέσα στην παράνοια του πολέμου. Ντροπή μας που διαλέγουμε στρατόπεδο. Ντροπή μας και να κρατούμε ίσες αποστάσεις. Το μόνο στρατόπεδο που επιλέγω είναι εκείνο της ειρήνης. 

Πονώ για την απώλεια κάθε ανθρώπινης ζωής. Για κάθε όμηρο ανεξάρτητα από την καταγωγή του. Για κάθε σπίτι που γκρεμίζεται μαζί με τις μνήμες του. Για κάθε μάνα που χάνει το παιδί της. Για κάθε παιδί που χάνει το αύριο του. Για κάθε νοσοκομείο που δεν μπορεί να στεγάσει τον ανθρώπινο πόνο. Για κάθε γιατρό που δεν μπορεί να βοηθήσει. Για κάθε φορτηγό που θα προσποιείται με τα μπισκότα και τις κονσέρβες πως θα παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια και ελπίδα.

Η μόνη βοήθεια, η μόνη ελπίδα, είναι να σταματήσουμε να στηρίζουμε ως ανθρωπότητα, ως Ευρώπη, ως Αμερική, τον όποιο πόλεμο, για την όποια αιτία.

Ντροπή να λες πως μπορείς να συνεχίσεις να υποστηρίζεις και τους 2 πολέμους γιατί είσαι το μεγαλύτερο έθνος στον κόσμο και την ίδια ώρα να δηλώνεις βαθύτατη συγκ’ινηση για την επιστροφή 2 Αμερικανών ομήρων. Ντροπή να χωρίζεις τους ανθρώπους σε Αμερικάνους και μη, σε συμμάχους και μη. 

Το κομβόι της ειρήνης και της ανθρωπιάς, των 20 φορτηγών της υποκρισίας, τα οποία καλύπτουν την ντροπή της Δύσης, την ντροπή μου, την ντροπή σου κινούνται μόνο προς το Νότο. 

Υπογραφή

Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ. 

Ὅταν οἱ οὐλὲς ἀπ᾿ τὶς λαβωματιὲς

κλείνουν στὸ πρόσωπο τοῦ κόσμου

καὶ μὲς στοὺς λάκκους ποὔσκαψαν οἱ ὀβίδες

φυτεύουμε δέντρα

καὶ στὶς καρδιὲς ποὔκαψε ἡ πυρκαγιὰ

δένει τὰ πρῶτα της μπουμπούκια ἡ ἐλπίδα

κι οἱ νεκροὶ μποροῦν νὰ γείρουν στὸν πλευρό τους

καὶ νὰ κοιμηθοῦν δίχως παράπονο

ξέροντας πὼς δὲν πῆγε τὸ αἷμα τους τοῦ κάκου,

εἶναι ἡ εἰρήνη. Γ. Σεφέρης