Μουσταφά, ο αντιστασιακός
Όσο και αν βολεύει ένα αποτυχημένο αφήγημα, η πραγματικότητα δεν αλλάζει με όσα ψέματα και αν ντύσουμε τις λέξεις.
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ
Καλά τα είπε ο Άντρος ο Κυπριανού. «Χρειάζεται θάρρος και τόλμη να πει κάποιος αυτά που είπε ο κ. Ακιντζί και αυτό επιβεβαιώνει ότι δεν είναι όλοι οι Τουρκοκύπριοι το ίδιο». Για να είμαστε όμως σωστοί, κότζαμ αγωνιστές που έχουν την «τόλμη» να λένε ό,τι λένε, θα πρέπει να τους τιμούμε και εμπράκτως. Θα μπορούσαμε να απονείμουμε στον Μουσταφά το μετάλλιο «Εξαίρετης Προσφοράς της Κυπριακής Δημοκρατίας» ή ακόμα, (γιατί όχι;) την ανώτατη τιμητική διάκριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, το «Μέγα Περιδέραιο του Τάγματος του Μακαρίου Γ’». Το ξαναγράφουμε γιατί είναι πολύ σοβαρό αυτό το θέμα και δεν πρέπει να το προσπερνάμε με τη συνήθη υποκρισία και αδιαφορία που μας χαρακτηρίζει. Θα ήταν ορθόν και πρέπον, για να θυμηθούμε και τα ελληνικά μας, να απονείμουμε στον Μουσταφά το «Μέγα Περιδέραιο του Τάγματος του Μακαρίου Γ’». Να τα κάμουμε σιόνιν.
Στην Κύπρο, που ισχύει το «ό,τι δηλώσεις είσαι», ο Μουσταφά έκανε ένα τάχατες επικριτικό σχόλιο για την τουρκική εισβολή στη Συρία. Και χρειάστηκε να το εξηγήσει και να το επεξηγήσει για να μην παρεξηγηθεί. Να του πούμε μπράβο γιατί διαφοροποιήθηκε από τα γεράκια και τους αιμοδιψείς δικτάτορές του; Να του το πούμε, αλλά για όλη του τη δήλωση, όχι μόνο για εκείνο το κομμάτι που μας συμφέρει για να συνεχίσουμε να υποκρινόμαστε μεταξύ μας.
Ο Μουσταφά, όπως ο Ερντογάν, ο Οζερσάι και οι άλλοι… προοδευτικοί πολιτικοί, θεωρούν τους Κούρδους του YPG «τρομοκράτες». Όμως, ο Άντρος, ο Χριστοδουλίδης και οι λοιποί έκαναν γαργάρα τις «διευκρινίσεις» του Μουσταφά, όπως έκαναν «γαργάρα» ότι το 1974 στρατεύθηκε στο πλευρό του Αττίλα, αλλά και ότι την προηγούμενη φορά υποστήριξε την εισβολή της Τουρκίας στο Αφρίν. Φιλειρηνιστής α λα καρτ ή καλύτερα, φιλειρηνιστής με ατζέντα αναλόγως πολιτικών εξελίξεων.
Στην πράξη, ο Μουσταφά αποδεικνύεται υπέρμαχος της σχολής που λέει ότι «η διπλωματία είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα». Σε αυτό θα συμφωνήσουμε και ας… διαφωνεί μαζί μας ο μεγάλος Πρώσος στρατιωτικός και συγγραφέας για τις πολεμικές πρακτικές, Καρλ φον Κλαούζεβιτς. Στην Κύπρο άλλωστε ζούμε, όλα τα ανάποδα επιτρέπονται.
Επιτρέπεται λόγου χάρη να βαφτίζουμε «τεράστιο» και «τολμηρό» τον Μουσταφά που πριν ένα μήνα μας απειλούσε με πόλεμο για το φυσικό αέριο. Επί λέξει, ο… φιλειρηνιστής ηγέτης μας είπε: «Σε περίπτωση κατά την οποία τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο δεν χρησιμοποιηθούν με λογικό τρόπο, μπορεί να αποτελέσουν στοιχείο απειλής και επιπλέον να γίνουν αιτία πολέμου, ενώ εάν χρησιμοποιηθούν συνετά, μπορεί να δημιουργηθεί μια επωφελής κατάσταση για όλους». Μονά-ζυγά δικά του, αλλά η υποκρισία σύννεφο.
Επιτρέπεται να κάνουμε τεμενάδες σε ένα πολιτικό που η κύρια στόχευση του δεν είναι μια «ομοσπονδιακή λύση», όπως μας αραδιάζουν πρωί-μεσημέρι-βράδυ όσοι ακούν τις λέξεις αλλά δεν βλέπουν το δέντρο. Έχει πολλά χρόνια που συνομιλεί ο Ακιντζί ως τάχατες εκπρόσωπος της τουρκοκυπριακής κοινότητας (στην οποία συμπεριλαμβάνονται και δεκάδες χιλιάδες έποικοι αλλά κλείνουμε τα μάτια). Όλα αυτά τα χρόνια τι έκανε; Ποιων τα πραγματικά συμφέροντα εξυπηρετούσε; Της Τουρκίας ή των Τουρκοκυπρίων; Να μην ρωτήσουμε γενικά για τους Κύπριους…
Ποιανών τα συμφέροντα εξυπηρετούν οι προτάσεις που καθιστούν ένα κράτος τόσο δυσλειτουργικό που μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή; Ποιανών τα συμφέροντα εξυπηρετούν ρυθμίσεις που παραπέμπουν σε δύο χωριστά κράτη; Ποιανών τα συμφέροντα εξυπηρετεί η εφαρμογή κανόνων εθνοκάθαρσης σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος; Να μην ρωτήσουμε τι έκανε ο Μουσταφά για την ισλαμοποίηση των κατεχομένων, την συρρίκνωση των εγκλωβισμένων και τη λεηλασία του Πενταδάκτυλου μας; Ούτε βέβαια θα ρωτήσουμε τι έκανε το ’74.
Όσο και να θέλουμε να υποκρινόμαστε, όσο και αν βολεύει ένα αποτυχημένο αφήγημα, η πραγματικότητα δεν αλλάζει με όσα ψέματα και αν ντύσουμε τις λέξεις. Και ο Μουσταφά μπορεί να είναι καλός με τις λέξεις, αλλά με τις πράξεις έχει πάρει διαζύγιο εδώ και πολλά χρόνια, όπως έχουμε πάρει και ‘μεις διαζύγιο με τη λογική.
Δεν αντιλέγουμε. Δεν είναι το ίδιο πράγμα Μουσταφά και Οζερσάι. Δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τον Σενέρ Λεβέντ.
Αυτός, ΝΑΙ, είναι Αγωνιστής.
Υστερόγραφο (1): Για όσους ενοχλήθηκαν από τη συμμετοχή ελλαδικών αεροσκαφών σε άσκηση της Εθνικής Φρουράς, την ώρα που το Γιαβούζ αρμενίζει στις θάλασσές μας, μια λέξη μόνο τους πρέπει: ξύδι.
Υστερόγραφο (2): Να ‘χουμε γίνει ρεντίκολο της οικουμένης επειδή δώσαμε διαβατήρια στο συγγενολόι ενός δικτάτορα στην άλλη άκρη της γης, αλλά να κάνουμε λες και δεν συμβαίνει τίποτα, αυτό είναι απ’ τα άγραφα. Ντροπή μας! Πόση ξεφτίλα πια για μια χούφτα ευρώ; Άστε που η βιομηχανία διαβατηρίων αφορά λίγους και είναι ένα καλό ρώτημα αν τα χρήματα αυτά επενδύονται στην οικονομία. Επενδύονται ή βγάζουν φτερά;
Καλή Κυριακή, Αγία Υπομονή & #StandWithTheKurds
