Ο Νικόλας Παπαδόπουλος σε όλη αυτή την διαδικασία, αντέδρασε με αρκετή πολιτική ψυχραιμία … Και αν αφήσουμε την πολιτική ουσία κατά μέρος, υπό τις περιστάσεις αποφάσισε ορθά. Γιατί; Διότι επέλεξε ένα υποψήφιο, ο οποίος δημοσκοπικά κερδίζει μέχρι στιγμής, ο οποίος δημοσκοπικά πλέον θεωρείται το φαβορί των προεδρικών εκλογών και ο οποίος -και το κυριότερο- ήταν μόνος του, χωρίς άλλο κόμμα πίσω του, όταν το ΔΗΚΟ αποφάσιζε. Το ερώτημα είναι αν θα κερδίσει και το 2ο και δυσκολότερο σετ του αγώνα…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ / Twitter: @tsangarisp
Αρκετοί ήταν που προεξοφλούσαν την πολιτική σταδιοδρομία του Νικόλα Παπαδόπουλου
Ο εκάστοτε Πρόεδρος του κάθε κόμματος κρίνεται βάσει διαφόρων παραμέτρων. Η κυριότερη (επειδή είναι και η πλέον αντικειμενική) είναι αυτή των εκλογικών αναμετρήσεων ενώ μια δεύτερη σημαντική παράμετρος είναι το πολιτικό αποτύπωμα του κόμματος του, είτε ως Συγκυβέρνηση είτε ως Αντιπολίτευση, ενώ μια τρίτη παράμετρος είναι η ικανότητα του εκάστοτε ηγέτη να δημιουργεί συμμαχίες ώστε να επιτύχει την πολιτική του κόμματός του και πάλι είτε ως αντιπολίτευση είτε ως συμπολίτευση.
Ας δούμε όμως πρώτα τα νούμερα. Τα ποσοστά του ΔΗΚΟ στις διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις.
Από τον Δεκέμβριο του 2013, που ηγείται του ΔΗΚΟ, ο Νικόλας Παπαδόπουλος έδωσε μάχη συνολικά σε έξι εκλογικές αναμετρήσεις: Σε δυο Βουλευτικές Εκλογές (2016 και 2021), σε μια Προεδρική εκλογή (2018), σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις για Ευρωβουλή (2014 και 2019) καθώς και σε μια εκλογική αναμέτρηση για τις Δημοτικές Εκλογές (2016).
Αν θεωρηθεί ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος παρέλαβε ένα ΔΗΚΟ της τάξεως του 15,76% (Βουλευτικές Εκλογές 2011), στις Βουλευτικές του 2016 έλαβε 14,49% ενώ στις κρισιμότερες βουλευτικές εκλογές για το ΔΗΚΟ (λόγω πλέον της ύπαρξης και της ΔΗΠΑ), αυτές του 2021, έλαβε ποσοστά της τάξεως του 11,29% αλλά χωρίς να χάνει καμία έδρα στη Βουλή. Κάποιοι θεωρούν πως ορθότερη μέτρηση είναι ο απόλυτος αριθμός ψήφων που λαμβάνει το κάθε κόμμα, ωστόσο αυτή η προσέγγιση ενώ μεν είναι ορθή, επειδή εισέρχονται στην εξίσωση αρκετές μεταβλητές, ίσως να μην αποτυπώνουν επακριβώς τα πολιτικά δεδομένα. Ωστόσο για σκοπούς συζήτησης, να σημειώσουμε πως το ΔΗΚΟ στις Βουλευτικές του 2011 έλαβε 63,763 ψήφους και στις τελευταίες Βουλευτικές του 2021 έλαβε 40,393 ψήφους.
Ως προς τις Ευρωεκλογές, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, παρέλαβε ένα ΔΗΚΟ της τάξεως του 12,28% (37,625 ψήφους) (Ευρωεκλογές 2009) και στις Ευρωεκλογές του 2014 κατέγραψε ποσοστά 10,83% και το 2019 ποσοστά της τάξεως του 13,80% (38,756 ψήφους).
Γενικά λοιπόν, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως το ΔΗΚΟ επί Νικόλα Παπαδόπουλου συγκράτησε, μέχρι σήμερα, τα ποσοστά του ενώ αν ληφθεί υπόψη και η διάσπαση του κόμματος, τότε θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο Νικόλας πέτυχε το ακατόρθωτο, αφού παρά τη διάσπαση, παρά τη φυγή ‘δυνατών ονομάτων’ από τον χώρο του ΔΗΚΟ, ο Νικόλας Παπαδόπουλος κατάφερε και διατήρησε το ΔΗΚΟ στα ίδια περίπου ποσοστά με αυτά που το παρέλαβε.
Ως προς την διάσπαση, υπάρχει η προσέγγιση, πως ένας ηγέτης ο οποίος δεν καταφέρνει να συγκρατήσει το κόμμα του ενωμένο και προκύπτει μάλιστα διάσπαση, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ‘ικανός ηγέτης’. Αυτό ισχύει εν μέρει. Γιατί εν μέρει; Διότι η κομματική ιστορία της Κύπρου είναι γεμάτη με διασπάσεις, από όλους τους χώρους, και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως κάτι ‘πολιτικά φυσιολογικό και αναμενόμενο’ μιας και το ‘πολιτικό ταμπεραμέντο και κουλτούρα’ της Κύπρου ευνοεί τέτοιες κινήσεις κυρίως στους χώρους των μεγάλων παραδοσιακών κομμάτων. Ας μην ξεχνούμε πως διάσπαση, στην ‘σύγχρονη κομματική ιστορία της Κύπρου’, υπήρξε στο ΑΚΕΛ, στο ΔΗΣΥ και στο ΔΗΚΟ αλλά ακόμη και στην ΕΔΕΚ σε μικρότερης μορφής σχηματισμούς και κινήσεις, οι οποίες όμως επειδή δεν κατάφεραν να αναδειχτούν στις εκλογικές αναμετρήσεις δεν δόθηκε και τόσο μεγάλη έμφαση όπως στις περιπτώσεις των τριών πρώτων.
Ως προς την δεύτερη σημαντική παράμετρο, το πολιτικό αποτύπωμα δηλαδή, και σε αυτό τον τομέα ο Νικόλας Παπαδόπουλος πέτυχε να διατηρηθεί ως μια υπολογίσιμη -κυρίως κοινοβουλευτική- δύναμη, η οποία μπορεί να καθορίσει ανά πάσα στιγμή ποιο Νομοσχέδιο ψηφίζεται σε Νόμο και ποιο όχι, αφού είτε με την παλαιότερη σύνθεση της Βουλής είτε με την καινούργια σύνθεση της Βουλής, οι ψήφοι του ΔΗΚΟ καθορίζουν εν πολλοίς και το αποτέλεσμα. Ή αντίστροφα, χωρίς τις ψήφους του ΔΗΚΟ η αξιωματική αντιπολίτευση είναι σχεδόν αδύνατο να εγκρίνει ή να απορρίψει οτιδήποτε στην Βουλή (διότι χωρίς το ΔΗΚΟ, το ΑΚΕΛ πρέπει να συνεργαστεί με όλα τα άλλα τέσσερα κόμματα συμπεριλαμβανομένου του ΕΛΑΜ για να αποκτήσει την πλειοψηφία των 29 ψήφων) ενώ το συγκυβερνών κόμμα -χωρίς τις ψήφους του ΔΗΚΟ- πρέπει να συμμαχεί με μίνιμουμ τρία από τα τέσσερα κόμματα. Με λίγα λόγια, χωρίς τις ψήφους του ΔΗΚΟ η ‘ζωή’ του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ γίνεται ανυπόφορα δύσκολη.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Όπου το πολιτικό σκηνικό ‘τρέχει’ για τις Προεδρικές 2023, οι οποίες είναι και αυτές που θα καθορίσουν τους πρωταγωνιστές του τοπίου έως και το 2028. Το ΔΗΚΟ ‘διψασμένο’ για εξουσία (αφού βρίσκεται από το 2014 εκτός κυβέρνησης) θα πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να βρίσκεται στην κυβέρνηση. Κάτι που είπε και ο ίδιος ο Νικόλας Παπαδόπουλος σε πολύ νωρίτερο στάδιο, όταν καν δεν υπήρχαν υποψήφιοι. Κάτι που είναι πολιτικά θεμιτό και υγιές, αφού στόχος του εκάστοτε κόμματος πρέπει να είναι η εξουσία, αλλιώς δεν υπάρχει και κανένας πολιτικός λόγος ύπαρξης.
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος σε όλη αυτή την διαδικασία, αντέδρασε με αρκετή πολιτική ψυχραιμία. Άφησε τον χρόνο να δουλέψει για να σχηματιστούν κάποια δεδομένα. Αρχικά, ‘εξάντλησε’ όλα τα περιθώρια ώστε να είναι ο ίδιος υποψήφιος με στήριξη του ΑΚΕΛ. Χωρίς βιασύνη. Χωρίς ιδιαίτερη ‘πολιτική μανία’. Και αφού αυτό το δεδομένο δεν υπήρχε έδωσε εκ νέου χρόνο. Και πάλι χωρίς βιασύνη και πάλι χωρίς ιδιαίτερη ‘πολιτική μανία’. Έδωσε χρόνο να σφυγμομετρηθούν οι υποψήφιοι που ήδη εξήγγειλαν, να διαφανούν οι τάσεις. Να εκκολαφθούν οι αντιδράσεις και να σχηματιστεί άποψη και εντός του ΔΗΚΟικού κόσμου αλλά και ευρύτερα.
Και αφού διαμορφώθηκαν κάποια δεδομένα, αποφάσισε. Και αν αφήσουμε την πολιτική ουσία κατά μέρος (διότι αν έκανε deal με ΑΚΕΛ για ποια πολιτική ουσία θα μπορούσαμε να μιλάμε; Ή αν έκανε deal με το ΔΗΣΥ; Η μόνη περίπτωση για να μιλούσαμε για καθαρή πολιτική ουσία χωρίς αλλοίωση θέσεων θα ήταν αν ο Νικόλας κατερχόταν υποψήφιος ο ίδιος και να υποστηριχθεί από ΕΔΕΚ και άλλες κινήσεις του Κεντρώου Χώρου – όπως άλλωστε έγραψε και παλαιότερα η Στήλη). Συνεπώς, αν διαγράψουμε την πολιτική ουσία, ο Νικόλας αποφάσισε υπό τις περιστάσεις ορθά. Γιατί; Διότι επέλεξε ένα υποψήφιο, ο οποίος δημοσκοπικά κερδίζει μέχρι στιγμής, ο οποίος θεωρείται το φαβορί των προεδρικών εκλογών και ο οποίος -και το κυριότερο- είναι μόνος του. Χωρίς άλλο κόμμα πίσω του. Και αυτό είναι το σημαντικότερο, διότι αυτόματα, το ΔΗΚΟ καθίσταται το Κόμμα που θα θέσει το πλαίσιο και τα όρια του νέου Προέδρου, αν ο υποψήφιος του βρεθεί στον Προεδρικό θώκο. Το ΔΗΚΟ και κατ’ επέκταση ο Νικόλας Παπαδόπουλος θα είναι ουσιαστικά ο Συγκυβερνήτης. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, αν ο Νίκος Χριστοδουλίδης εκλεγεί, το ΔΗΚΟ, ο Νικόλας Παπαδόπουλος πετυχαίνει τον στόχο του (να βρίσκεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξουσία) και με το παραπάνω διότι δεν θα είναι εκεί μόνο απλώς ως ένα ‘δεύτερο’ κόμμα που στηρίζει τον Πρόεδρο (όπως πχ θα συνέβαινε αν στήριζε τον υποψήφιο του ΔΗΣΥ ή τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ) αλλά θα είναι το πρώτο και το κύριο κόμμα που θα βρίσκεται στην εξουσία και θα έχει και τον πρώτο λόγο.
Ακόμη όμως και στην περίπτωση που ο υποψήφιος που επέλεξε δεν περάσει στον δεύτερο γύρο (κάτι που δημοσκοπικά μέχρι στιγμής φαντάζει δύσκολο), ο Νικόλας Παπαδόπουλος θα μπορεί να επιλέξει να στηρίξει έναν εκ των δυο υποψηφίων αποκτώντας και πάλι ισχυρές πιθανότητες να επιτύχει τον στόχο του (να είναι δηλαδή εντός κυβέρνησης).
Η μόνη περίπτωση κατά την οποία ο στόχος του Νικόλα Παπαδόπουλου δεν επιτυγχάνεται είναι ο υποψήφιος που στηρίζει να περάσει στον δεύτερο γύρο αλλά να μην καταφέρει να εκλεγεί.
Συμπερασματικά λοιπόν, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ουσιαστικά κατάφερε και σμίκρυνε το ποσοστό αποτυχίας υλοποίησης του στόχου του, στο ελάχιστο. Στο μικρότερο δηλαδή ποσοστό που θα μπορούσε να υπάρχει.
Αναμφίβολα, ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ κατάφερε και κέρδισε το πρώτο σετ των Προεδρικών εκλογών. Το δυσκολότερο σετ όμως του παιχνιδιού αρχίζει μετά το Καλοκαίρι αλλά σε αυτό ο Νικόλας Παπαδόπουλος εισέρχεται με προβάδισμα… Και το κυριότερο ερώτημα είναι αν θα καταφέρει πρώτο, να διατηρήσει αυτό το μεγάλο δημοσκοπικό προβάδισμα και δεύτερον αν θα καταφέρει να μετουσιώσει αυτό το δημοσκοπικό μεγάλο προβάδισμα και σε ψήφους στην κάλπη. Κάτι που κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί μιας και όλες οι τελευταίες εκλογές στην Κύπρο κατέδειξαν πως τα αποτελέσματα της κάλπης απείχαν παρασάγγας από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.
