Κατεβάστε τώρα το application της Offsitenews για Android & για iOS
Group google play
Group app store
mobile app

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Offsite Team
- 21.07.2019

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Thumbnail
Όταν τελειώσουν και οι τελευταίες αυταπάτες, ίσως να μην έχουμε άλλο χρόνο για ξόδεμα σε επικοινωνιακές παρλαπίπες

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ

Αυτοί που μας απειλούν, δεξιά-αριστερά, ότι «δεν μπορεί να μείνει ανοιχτό το Κυπριακό άλλα 50 χρόνια» είναι οι ίδιοι που μας έχουν φέρει ίσαμε δω. Και είναι οι ίδιοι που, αν συνεχίσουν να μετα-χειρίζονται το Κυπριακό με τον ίδιο τρόπο, την ίδια σκέψη και να ακολουθούν την ίδια πεπατημένη, θα το καταλήξουν σε ένα «άλυτο πρόβλημα». Μέχρι να βρεθεί μια κάποια άλλη λύση, γιατί ισχύει ο ίδιος κανόνας που ίσχυε εδώ και αιώνες: ο κανόνας της ισχύος.  

Είναι οι ίδιοι που δεν βλέπουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο και που είναι πανέτοιμοι να πάνε σε συνομιλίες, σε πενταμερείς και σε πολυμερείς για να συζητήσουν τάχατες το Κυπριακό. Με το επιχείρημα ότι «όποτε δεν είχαμε συνομιλίες, είχαμε τετελεσμένα». Ωσάν και όταν είχαμε «συνομιλίες» ο Ακιντζί δεν κατέθετε «ιδέες» διχοτομικές και ασυνάρτητες, γκρεμίζοντας, όταν «έπρεπε», κάθε γέφυρα συνεννόησης. 

Είναι οι ίδιοι που δεν βλέπουν ότι η Τουρκία αξιοποιεί τον χωρόχρονο των «συνομιλιών» για να δρομολογεί νέα τετελεσμένα σε βάρος μας, εισβάλλοντας στις θάλασσές μας, εγκαθιδρύοντας σχέσεις «καλής γειτονίας», ισλαμοποιώντας, εποικίζοντας και αναβαθμίζοντας ένα «κράτος» που δεν είναι κράτος αλλά του συμπεριφερόμαστε ωσάν να είναι κράτος. Είναι, βέβαια, οι ίδιοι που περιμένουν τους καινοφανείς αστέρες να ευθυγραμμιστούν και νομίζουν ότι έτσι κάνουν πολιτική.   

Ζούμε στις ψευδαισθήσεις, με χρόνο δανεικό, ελπίζοντας στο «ξανθό γένος» να ‘ρθει πότε από δυσμάς, πότε από ανατολάς, αλλά ποτέ από εμάς τους ίδιους. Εγκαινιάζουμε τα παράνομα νέα ΜΟΕ, προικοδοτούμε τη λεηλασία και επικροτούμε με τη ψήφο μας όσους κάνουν «αντίσταση» πίνοντας φραπέ στο σκλαβωμένο λιμάνι της Ιστορίας μας.

Αλλά δεν βλέπουμε, δεν θέλουμε και δεν τολμούμε να δούμε, τον ελέφαντα στο δωμάτιο. 

Και αν κάποιες φορές τον βλέπουμε, τον έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ που θεωρούμε φυσιολογικό να συνομιλούμε μαζί του. Είναι πλέον «φυσιολογικό» να πάμε σε συνομιλίες την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη μια τρίτη εισβολή γιατί «από τη συζήτηση ποτέ δεν βγήκε τίποτα κακό», όπως μας έλεγε και πριν ένα μήνα ο κ. Μούσα, ο οικοδεσπότης Αναστασιάδη και Οζερσάι. Κανείς όμως δεν μας απάντησε γιατί κάθε φορά που συζητούμε, με τον τρόπο που συζητούμε, αντί να ερχόμαστε πιο κοντά, απομακρυνόμαστε ολοένα και πιο πολύ από μια λύση που θα ήταν κάπως υποφερτή, κάπως βιώσιμη και ολίγον λειτουργική.

Αυτοί που μας οδηγούν στο αδιέξοδο θα ‘ναι οι ίδιοι, με τα ίδια επιχειρήματα και τις ίδιες λέξεις, που θα επιζητούν την αυτό-δικαίωση και θα αναθεματίζουν όλους τους άλλους, γιατί αφού έκαναν ξανά-και-ξανά-και-ξανά «το σωστό», δεν κατάφεραν να βρουν το δρόμο. Οι ίδιοι που, όταν τελειώνει η λογική, ξεκινούν τα παραμύθια για ευημερία, πρόοδο, ειρήνη, συμφιλίωση και Σιγκαπούρη. 

Όταν όμως τελειώσουν και οι τελευταίες αυταπάτες, όταν «ανακαλύψουμε» ότι είμαστε απόγονοι του Θουκυδίδη και του Ονήσιλου, όταν θυμηθούμε ότι κάποτε κάποιοι αντιστάθηκαν, ότι μπορεί να υπάρχει και ένα τρίτος δρόμος, ο δρόμος της στρατηγικής, του ψυχρού ρεαλισμού και της αξιοπρέπειας, ίσως να μην έχουμε άλλο χρόνο για ξόδεμα σε επικοινωνιακές παρλαπίπες.

Υστερόγραφο (1): Όταν λέμε παρλαπίπες εννοούμε, λόγου χάρη, την ατάκα φιλοκυβερνητικού στελέχους ότι «η θωράκιση στους ενεργειακούς μας σχεδιασμούς είναι αυταπόδεικτη». Τόσο «αυταπόδεικτη» είναι, που το Φατίχ και το Γιαβούζ κάνουν κρουαζιέρες αναψυχής στις θάλασσές μας…   

Υστερόγραφο (2): Μια από τις παιδικές ασθένειες του κυπριακού είναι η κειμενοκρατία. Η τάση δηλαδή να εξετάζεται ένα κείμενο αυτόνομα, ανεξάρτητα από το πολιτικό, κοινωνικό και ιστορικό περιβάλλον. Όσες «συγκλίσεις» και να καταγραφούν στο χαρτί, όσο και να πιστεύουμε ότι η ίδια η ζωή θα εξομαλύνει τα πράγματα, αν το κείμενο που θα συμφωνηθεί καταργεί θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και πλήττει τον πυρήνα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, είναι καταδικασμένο είτε σε απόρριψη, είτε σε αποτυχία. Σε μοιραία αποτυχία… 

Πρόταση: Αξίζει να διαβάσετε την ομιλία του νέου προέδρου της Βουλής των Ελλήνων Κωνσταντίνου Τασούλα αμέσως μετά την εκλογή του. Μια ομιλία με βαθύ πολιτικό περιεχόμενο και ήθος: «Βλέπουμε πως οι ανάγκες και οι αγωνίες των ανθρώπων είναι οι ίδιες, μόνο που τώρα οι λύσεις βρίσκονται από εμάς τους ίδιους και όχι από τον Κεραύνιο Δία. Γι’ αυτό και πρέπει να εγκαταλείψουμε την πρωταρχία και την αποκλειστικότητα της πολιτικής, που αξιοποιεί λυσσωδώς το πολιτικό marketing, και να καταφύγουμε στις απαρχές της πολιτικής, στην τέχνη δηλαδή της πολιτικής, στην πράξη, στη δουλειά, στο αποτέλεσμα…». Καλή ανάγνωση και καλή Κυριακή!   

Home