Το όλο σκηνικό των τελευταίων ημέρων που εξελίσσεται μεταξύ Υπουργού Οικονομικών και Τραπεζών μου θύμισε μια παλιά ιστορία… 

Σε κάποια ηλικία κοντά στα 14-15 όπως όλοι οι νέοι της δεκαετίας του 80’ τριγυρνούσαμε από τα γήπεδα στους καφενέδες για να παίξουμε φλίπερ και από τους καφενέδες στο μπακάλικο της γειτονιάς για να πιάσουμε τσιπς και κανένα αναψυκτικό. 

Τότε είχα ένα φίλο. Για την ιστορία να πούμε ότι το όνομα τούτου του φίλου ήταν «Αντρέας». 

Ο Αντρέας έφερνε μαζί του πάντα και τον μικρό του αδερφό. Έτσι ήταν ο άγραφος κανόνας τότε των μανάδων μας για να δικαιούσαι να «εξαφανιστείς» από το σπίτι σου. 

Η μάνα του Αντρέα, κάθε φορά που θα έφευγε που σπίτι για την βόλτα του, του έδινε μια λίρα. 50 σεντς για τον ίδιο και 50 σεντς για τον μικρό του αδερφό. Η λίρα ήταν για τα έξοδα και των 2. Φλίπερ, τσιπς και κανένα αναψυκτικό. 

Ο Αντρέας λοιπόν, όταν συναντιόμασταν στον καφενέ μου έκανε πάντα την ίδια ερώτηση: 

«Ρε Ζάκο. Κρατάς τίποτε ψιλά;»

Ο Αντρέας κατάφερνε τελικά να μου αρπάσει το λιγότερο κανένα τετρασέλινο κάθε φορά (σ.σ. 20 σεντς της λίρας για όσους δεν γνωρίζουν). 

Τούτο έγινε αρκετές φορές. Τη μια φορά αναγκαστικά ρώτησα το γιατί. Η απάντηση ήταν απλή:

«Ε εν θέλω να χαλάσω τη λίρα ρε και θέλω να τα δώσω στον αδερφό μου να πιάσει τσιπς», απάντησε τότε ο Αντρέας με αίσθημα υπερηφάνειας για την έξυπνη λύση που σκέφτηκε για να γλυτώσει τα έξοδα... 

Η Κεντρική Ιδέα του πιο πάνω; Στο τέλος πλήρωνα εγώ για αυτά που κανονικά υπεύθυνος να πληρώσει ήταν ο μεγάλος του αδερφός. Κάπως έτσι λοιπόν θέλει και ο Μάκης να κάνει. 

Να δώσουν οι τράπεζες λεφτά στο κράτος από τα κέρδη τους, αλλά την ίδια ώρα ο ίδιος ο Υπουργός δεν θέλει σε καμία περίπτωση το κράτος να επιστρέψει πίσω στους πολίτες τα απροσδόκητα κέρδη που προκύπτουν για την κυβέρνηση από τις αυξήσεις των τιμών… Κάτι που μπορεί να κάνει άμεσα ώστε να ανακουφιστούν οι πολίτες και αργότερα ας βρει τρόπο να φορολογήσει και τις τράπεζες... 

Συγνώμη Υπουργέ μου, αλλά ευθύνη για το «ευ ζην» των πολιτών σας το έχετε εσείς. Όχι οι ιδιωτικές εταιρείες. 

Το παράξενο της υπόθεσης είναι ότι ο Αντρέας αν και ήταν μόλις 15 χρονών μπορούσε να καταλάβει ότι δεν μπορούσε να έχει και απαιτήσεις και να πιέζει να πληρώσω για τον αδερφό του αν έλεγα όχι, ενώ ο Υπουργός Οικονομικών, ως παλαίμαχος της Οικονομίας αδυνατεί να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις από ιδιωτικές εταιρείες να πληρώνουν (σ.σ. με τη λογική της εταιρικής τους κοινωνικής τους ευθύνης), και ενώ και το ίδιο το κράτος καταγράφει υπερκέρδη που δεν θέλει να τα επιστρέψει στους πολίτες του… 

ΥΓ: Φυσικά και η πειθαρχία στα δημοσιονομικά έχει μεγάλη σημασία. Κάτι ωστόσο που μέχρι στιγμής δεν επέδειξε το Υπουργείο Οικονομικών. Αύξηση στην ΑΤΑ. Αυξάνονται οι θέσεις εργασίας στο Δημόσιο και άλλα ωφελήματα δημοσίων υπαλλήλων. Άρα, το κράτος δεν είναι ότι κρατά σφικτά τα λουριά της οικονομίας, αλλά θεωρεί ως δευτερεύον τα άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός από τις αυξήσεις. 

ΥΓ2: Είχα πάντα απορία τι έκανε όλες τις λίρες που εξοικονομούσε τότε ο Αντρέας. Την ίδια απορία έχω και σήμερα με το Υπουργείο Οικονομικών. Τι θα κάνει ο Μάκης Κεραυνός αυτά τα υπερκέρδη που προκύπτουν; Μπορεί να θέλει να τα επενδύσει με τρόπους που θα μειώσουν το κόστος ηλεκτρισμού. Ποιος ξέρει; Αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι αυτή τη στιγμή ο κόσμος χρειάζεται Α’ Βοήθειες και η κυβέρνηση του απαντά ότι θα κτίσει το καλύτερο κέντρο μεταμοσχεύσεων σε μερικά χρόνια, αφήνοντας ουσιαστικά να «πεθάνουν» όσους θα μπορούσαν να σωθούν με κάποιες απλές κινήσεις. 

ΥΓ3: Για κάθε €1,5 λίτρο βενζίνης που πληρώνεις σήμερα το κράτος εισπράττει πάνω από 70 σεντς σε φόρους. Δηλαδή όταν είχε αποφασιστεί η μείωση στον συντελεστή του ειδικού φόρου στα καύσιμα κατά 8 σεντς το κράτος δεν έχασε τα περισσότερα του έσοδα, αλλά ένα πολύ μικρό ποσοστό, το οποίο ωστόσο ήταν αρκετό να δώσει μια κάποια ανάσα στους πολίτες. Ο Υπουργός Ενέργειας έδωσε φόρμουλα στον Υπουργό Οικονομικών που σε γενικές γραμμές ζητά όπως κάθε κέρδος προκύπτει πάνω από τα 70 σεντς να επιστρέφεται πίσω στον κόσμο με τη μορφή μείωσης του ειδικού φόρου και επιδότηση στα καύσιμα. Ο Μάκης το σκέφτεται και το Υπουργείο Οικονομικών φαίνεται πως είναι αρνητικό σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Φυσικά το ότι αποφάσισαν μηδενικό ΦΠΑ σε καφέ και ζάχαρη μπορεί να είναι και ένα μήνυμα από τον Υπουργό. Ίσως ήθελε να μας πει πως θα πίνουμε πλέον τον καφέ της παρηορκάς χωρίς ΦΠΑ…