Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ 

Διαφθορά υπάρχει παντού. Σε όλα τα κράτη του κόσμου. Και θα υπάρχει παντού μέχρι το τέλος του κόσμου. Είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. 

Όσοι κανόνες και να επιβληθούν, όσο αυστηρές και αν είναι οι τιμωρίες, πάντα θα υπάρχει διαφθορά. Ακόμα και στις χώρες που έλαβαν ακραία μέτρα, η διαφθορά δεν νικήθηκε. Ούτε στην Κίνα του «ανθρώπινου καπιταλισμού» καταπολεμήθηκε, ούτε στην Σαουδική Αραβία του «απολυταρχικού σκοταδισμού» εξαφανίστηκε. Να μην μιλήσουμε για πιο ανεπτυγμένες δημοκρατικά χώρες, όπως τη Βραζιλία, την Ισπανία, την Αυστρία.  Ασύλληπτο είναι και το ποσό που υπολογίζεται ότι διακινείται κάθε χρόνο παγκοσμίως μόνο για δωροδοκίες: πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια! Όσο θα υπάρχουν κράτη, θα υπάρχει και διαφθορά. Κανόνας. 

Όσον αφορά την Κύπρο, η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν εισαχθεί αυστηρές νομοθεσίες για θέματα διαφθοράς και παράνομου πλουτισμού. Οι ποινές έχουν εκτοξευθεί, το ίδιο όμως και η διαφθορά. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Κύπρος το 2018 βαθμολογήθηκε με 0.63 στο δείκτη διαφθοράς (με άριστα το 2.5). Πριν πέντε χρόνια, το 2013, η Κύπρος είχε βαθμολογηθεί με 1.25. Τυχαίο; Μάλλον όχι. Μια πιθανότητα είναι η Παγκόσμια Τράπεζα να κάνει… αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Αναστασιάδη. 

Μια άλλη πιθανότητα είναι το Κράτος να «παράγει» σε όγκο και ποιότητα τέτοια σκάνδαλα που να προκαλούν ακόμα και μια κοινωνία ευρισκόμενη σε παρακμή. Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο. Από τους «συμπεθέρους» και το ακίνητο της Αρχιεπισκοπής το 2013 μέχρι τα «χρυσά διαβατήρια» και τις πολεοδομικές ζώνες του Ακάμα το 2019, μεσολάβησε ένα κούρεμα, δύο λουκέτα (Κυπριακών Αερογραμμών και Συνεργατισμού), μερικές καταδίκες (όπως για τη φοροδιαφυγή του πρώην Διοικητή, το δεκασμός του εισαγγελέα, τις μίζες για ΣΑΠΑ και ΧΥΤΥ) και κάμποσα σκάνδαλα (Focus, δικαστικά… αξιόγραφα, εμπλοκή δικηγορικών γραφείων σε ύποπτες διαδρομές χρημάτων, προεδρικά τζετ, φωτογραφικές αλλαγές πολεοδομικών ζωνών, αναπτύξεις σε προστατευόμενες περιοχές Natura, διορισμοί «αρίστων» κλπ.). Έξι χρόνια μετά, η νοοτροπία παρέμεινε η ίδια. Είναι η νοοτροπία του «βολέματος» και της αρπαχτής. Μια χρεοκοπία της Πολιτικής.

Άλλαξαν μόνο τα ρήματα. Από το «δεσμεύομαι» στο «λάθη έγιναν και ουδείς το αρνείται». Πουθενά χώρος για λογοδοσία. 

Όταν όμως τέτοια φαινόμενα γίνονται αποδεκτά ή ακόμη χειρότερα επιβραβεύονται  από μια κοινωνία, τότε δεν μιλούμε απλώς για ηθικό ξεπεσμό, αλλά για παρακμή. Θεριεύει μια νοοτροπία διαφθοράς, ατιμωρησίας και κουκουλώματος με αποτέλεσμα να θεωρείται περίπου φυσιολογική (αν όχι αναγκαία) η χρήση αθέμιτων μέσων και η παραβίαση (γραπτών και άγραφων κανόνων) για ιδιωτικό όφελος. Ακόμα και για το αυτονόητο δικαίωμα μιας ιατρικής περίθαλψης! 

Από μια τόσο εδραιωμένη νοοτροπία ωστόσο δεν είναι εύκολο να ξεφύγουμε από τη μια μέρα στην άλλη. Ούτε είναι εύκολο να επικρατήσουν ξαφνικά οι κανόνες (πρώτα) της Ηθικής και (ακολούθως) των Νόμων. Επικρατούν οι κανόνες της ζούγκλας. Ο νόμος της επιβίωσης και ο κανόνας της θρασύτητας. Ένας κεκαλυμμένος φασισμός.  

Αυτό επιβεβαιώνει και τον πιο βασικό κανόνα της διαφθοράς. Δεν υπάρχουν διεφθαρμένοι λαοί αλλά διεφθαρμένες ελίτ. Και δόξα τω Θεώ, έχουμε ελίτ να φαν’ και οι κότες!  

Υστερόγραφο: Μόνο στην Κύπρο οι απατεωνιές προστατεύονται από τους νόμους. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μια καραμπινάτη κομπίνα, αλλά να φοβούμαστε ότι θα πληρώσουμε αποζημιώσεις πουπανωπροίτζιν. Ας ανοίξουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί. Μηδενός εξαιρουμένου! 

Υστερόγραφο 2: Στην Ουάσινγκτον ξεκίνησε η διαδικασία καθαίρεσης εν ενεργεία Προέδρου από τη Βουλή των Αντιπροσώπων για πρώτη φορά μετά από δύο και πλέον δεκαετίες. Ο Τραμπ κατηγορείται ότι χρησιμοποίησε την εξουσία του για προσωπικό όφελος: πίεσε τον Ουκρανό ομόλογό του να ανοίξει έρευνα για υποτιθέμενη διαφθορά του προεδρικού υποψηφίου Τζον Μπάιντεν. «Αν αυτός δεν είναι λόγος για παραπομπή, τότε τι είναι;», ήταν το σχόλιο του προέδρου της αμερικανικής Επιτροπής Πληροφοριών, Άνταμ Σιφ. Στην Κύπρο, διορίζουμε Ερευνητικές και μετά διορίζουμε Επιτροπές για να μελετήσουν το πόρισμα των Ερευνητικών και μετά έρχονται… εκλογές. Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει. 

Σημείωση: Έπρεπε πρώτα να καεί ο Ακάμας και μετά να αποφασίσουν να λάβουν μέτρα για αυξημένες περιπολίες και κάμερες ασφαλείας; Πόσα στοιχίζει δηλαδή η ολόχρονη προστασία του δάσους που κάποτε (πρώτα ο Θεός) θα γίνει Εθνικό Πάρκο; Πότε θα καταλάβουμε ότι αυτά είναι ο πραγματικός θησαυρός του τόπου μας και όχι τα διαβατήρια και οι επαύλεις;    

Απορία: Τόσο ξέφραγο αμπέλι γίναμε, που όχι μόνο κυκλοφορούν βαν με υπηρεσίες κατασκοπίας, αλλά τα διαφημίζουν κιόλας στο Forbes; Πού είναι το Κράτος; 

Υποσημείωση: Για σχόλια, ενστάσεις, παρατηρήσεις στο [email protected]

Καλή Κυριακή & Αγία Υπομονή