Προβληματικές και ανησυχητικές διαστάσεις προσλαμβάνει η ανάπτυξη διαφορετικών και ποικίλων έντονων αντιδράσεων απέναντι στην πανδημία και στους χειρισμούς της υγειονομικής κρίσης. Η ανησυχία έγκειται ακριβώς στη φύση της υφιστάμενης κρίσης, η οποία αφορά αφενός τη δημόσια υγεία και αφετέρου έχει προεκτάσεις και σοβαρές επιπτώσεις σε όλους τους άλλους τομείς, όπως είναι η οικονομία.
Καθώς τα πράγματα είναι οριακά, με τις αντιδράσεις των λεγόμενων αρνητών να διογκώνονται, το κράτος οφείλει να κάνει μια “τεχνική” ανάλυση των δεδομένων σε σχέση με τις διάφορες τάσεις οι οποίες αναπτύσσονται και να προχωρήσει στην ανάληψη συγκεκριμένων δράσεων προς αντιμετώπιση του φαινομένου με στόχο τη διατήρηση των ισορροπιών μέσα στην κοινωνία, χωρίς ωστόσο να απεκδύεται τον δημοκρατικό του χαρακτήρα και κυρίως χωρίς να στοχοποιεί ομάδες πολιτών (εμβολιασμένοι-ανεμβολίαστοι).
Πρώτο δεδομένο: Κάποιες από τις τάσεις που αναπτύσσονται είναι διαχειρίσιμες, κάποιες άλλες κατανοητές και δικαιολογημένες διότι οι κρίσεις συνοδεύονται από φόβο, μούδιασμα, ανημπόρια, “πάγωμα, φυγή ή πάλη” κ.λπ. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να είναι διαφορετικά τα πράγματα καθώς πρόκειται για τα χαρακτηριστικά μιας περιόδου κρίσεως.
Δεδομένο δεύτερο: Οι εξτρεμιστές στις απόψεις τους πολίτες δεν πρόκειται να πειστούν ούτε ότι δεν θα τους σωσει ο θεός και ο αγιος τάδε, ούτε ότι τα εμβόλια δεν περιέχουν “φολα”, ούτε ότι δεν φταίνε οι “μασώνοι” και ο διάβολος “αφού το λένε τα βιβλία και οι γραφές”. Οι “ξυπνήστε αδέλφια” και εν γένει όσοι θεωρούν εαυτόν “αφυπνησμένο” συνδέοντας ασύνδετες μεταξύ τους πληροφορίες με αποτέλεσμα να καταλήγουν σε αυθαίρετο συμπέρασμα, δεν πρόκειται να πειστούν ότι “δεν υπάρχει υποχθόνιο σχέδιο” του Σόρος ή του Μπιλ Γκέιτς. Δεν εξετάζω τί και ποιός ευθύνεται (παιδεία - εκπαίδευση) για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά, αλλά το γεγονός παραμένει ένα: Αυτή η ομάδα των ανθρώπων δεν πρόκειται να πειστεί να εμβολιαστεί. Καλώς ή κακώς έχει διαμορφώσει άποψη.
Ενδεικτικά, ένα χαρακτηριστικό μήνυμα που έλαβα σε προσωπικό μου λογαριασμό σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης αναφέρει τα εξής:
“Θανάση μου εσύ που είσαι δημοσιογράφος αν θέλεις να είσαι σωστός και να σε εξυμνει ο κόσμος σε λίγο καιρό πες τα ένα χεράκι του ----- (τάδε επιστήμονα) του ----(βρισιά) γιατί αν τον εβρω μπροστά μου μπορεί να τον κάνω και μαύρο που το ξύλο τον παλιομασωνο τον σατανά. Όλος ο κοσμος ξύπνησε κ εσείς τα κανάλια ελάτε με τον κόσμο κ κάνει να σκέφτεστε το χρήμα και την δουλειά σας πρόκειται για τα παιδιά μας κ εγώ προσωπικά δεν θα τον στείλω σχολείο κ αν δεν καταλάβετε ειρηνικά τότε υπάρχει κ άλλη λύση. Ζητώ η Λευτεριά. Κ εσείς οι εμβολιασμενοι έχετε μέχρι την 7μη δόση όπως γράφουν τα βιβλία. Σε χαιρετώ”.
Πρόκειται για ένα γελοίο και συνάμα επικίνδυνο μήνυμα, το οποίο δεν αξίζει απάντησης, αλλά βοηθάει στην προσπάθεια να γίνει κατανοητό πως δεν μπορείς να πείσεις κάποιον που βρίσκεται σε άγνοια, θύμα λογικής πλάνης και θρησκοληψίας, ότι άλλο πράγμα είναι το γεγονός ότι οι φαρμακοβιομηχανίες είναι βιομηχανίες και σκοπό έχουν το κέρδος και άλλο πράγμα το γεγονός ότι τα προϊόντα τους σώζουν ζωές. Άλλο πράγμα είναι το γεγονός ότι υπάρχουν διεφθαρμένοι πολιτικοί και άλλο πράγμα είναι να θέλεις να καταργήσεις το κράτος και τη δημοκρατία, επειδή υπάρχουν διεφθαρμένοι πολιτικοί. Με τον ίδιο τρόπο που αυτή η συγκεκριμένη τάση δεν πρόκειται να δεχτεί ότι αν η αμφισβήτηση είναι η μητέρα της εξέλιξης και της προόδου, η πλήρης άρνηση είναι η ταφόπλακα.
Συνεπώς, το κράτος οφείλει να βρει λύσεις για τους συγκεκριμένους πολίτες και τα παιδιά τους, χωρίς να τους στοχοποιεί. Το κράτος οφείλει να αναγνωρίσει το δικαίωμα τους να μην εμβολιαστούν αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεων τους και παράλληλα να ετοιμάσει πακέτο μέτρων που θα πρέπει να εφαρμοστεί από τους συγκεκριμένους πολίτες (για παράδειγμα μάσκες παντού, rapid test/pcr κάθε κάποιες ώρες κλπ). Μέτρα, που αν δεν εφαρμόζονται θα επιφέρουν τις ανάλογες ποινές διότι η επιβεβλημένη ανοχή που πρέπει να επιδείξει το κράτος απέναντι στους πολίτες κάθε κατηγορίας και ιδεολογίας δεν θα πρέπει να οδηγήσει στην κατάρρευση των νοσηλευτηρίων ή της οικονομίας.
Έχοντας τουτα υπόψη, είναι μια καλή ευκαιρία να γίνουν ασκήσεις επί χάρτου για τη σωστή διαχείριση κρίσεων διότι έρχονται ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις για την ανθρωπότητα. Σκεφτείτε τι θα γίνει όταν αρχίσει η (σοβαρή) συζήτηση για το κλίμα, τα φέσια και τα χαράτσια που θα πέσουν, τις αλλαγές που θα πρέπει να προωθηθούν άμεσα στην ήδη διασαλευμένη καθημερινότητα…
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου μ´ αυτό μου φέρνει τρόμο...
ΥΓ Ο εμπρησμός σχολείων και η τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών νομιμοποιεί πλέον τον όρο επικίνδυνοι ψεκασμένοι. Θεσμοθετείται ουσιαστικά το πλαίσιο που περιλαμβάνει τον όρο ενώ την ίδια ώρα ξεκαθαρίζει η έννοια με τρόπο που να μην περιλαμβάνει όλους όσοι αμφισβητούν ή φοβούνται (που είναι βεβαίως δικαιολογημένο), αλλά μόνο όσους είναι απλώς επικίνδυνοι εγκληματίες.
