Του Πιττάτζιη, του Τζιοβάνη, του Γιαννάκη, του Χρυσάνθου, του Χάρη, του Αλ Σάατι, του Αβέρωφ, του Μαρίνου, του Κωστή-Γιαννή και του… Χατζηπετρή   

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΑΠΙΟΥ 

Κλείνεις στα αυτιά στη δημαγωγία των πολιτικών και στην ασπρόμαυρη προπαγάνδα των παρατρεχάμενών τους, προσμένοντας τους τεχνοκράτες να πουν μια κουβέντα σωστή, με αρχή-μέση-τέλος. Και σηκώνεται η τρίχα κάγκελο! Ακούς ότι η συμβουλευτική επιτροπή του υπουργείου Υγείας για την πανδημία πρότεινε την επέκταση της τρίτης δόσης εμβολιασμού περίπου στο κουτουρού, χωρίς να έχουν βασικά δεδομένα ενώπιόν τους. 

Η πλειοψηφία, είπε η Κολιού στο ΡΙΚ, εισηγήθηκε εμβολιασμό για τα άτομα άνω των 60 με εξαίρεση τον Καραγιάννη που ζήτησε να κατέβει το όριο στα 50 έτη. Αν μας έκαναν χιούμορ, θα το έκοβαν στη μέση, όπως τη διζωνική. Γιατί όμως στα 55 και όχι στα 45 ή στα 30 και στα 20; Πώς εξηγείται; Με βάση ποια επιστημονικά ή άλλα δεδομένα κατέληξαν σε μια τόσο σοβαρή πρόταση; Ποια είναι τα στοιχεία που επεξεργάστηκαν για εμβολιασμένους και μη ασθενείς; Η πρόταση της επιστημονικής ομάδας λήφθηκε με βάση τη διεθνή βιβλιογραφία και… «κλινικές παρατηρήσεις από συναδέλφους τους»!  Το υπουργείο Υγείας δεν τους έδωσε δεδομένα για τις νοσηλείες των ασθενών, στατιστικά για τους νοσούντες εμβολιασμένους και άλλα συναφή στοιχεία, γιατί πολύ απλά ούτε αυτοί ξέρουν τι (τους) γίνεται. Δύο χρόνια πανδημίας, η κυβέρνηση βγάζει διατάγματα και επιβάλλει περιορισμούς «με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα»! Ό,τι να ‘ναι!  

Δεύτερο παράδειγμα των ημερών. Αποφασίζει ο Κόκος της Ξυλοφάγου να κάνει το αξιοθέατο/μνημείο/έργο της «Μεγάλης Πατάτας» (το «Big Potato» που λένε στο χωρκό του). Ήθελε, λέει, να ακουστεί το όνομα της κοινότητάς του του στα πέρατα της οικουμένης («viral» που λένε). Ελευθερία έκφρασης έχουμε, ο καθένας δικαιούται να κάμνει ό,τι θέλει, όπου θέλει και όπως θέλει. Λογαριασμό (στον Προδρόμου) θα δώσει; Γούστο του, πατάτα του! 

Αύριο – μεθαύριο αν θέλει να κάνει μνημείο και η Αγία Νάπα,  να δούμε τι θα μας προκύψει. Δεν θα είναι πάντως το μεγάλο κεράσι, το τριχωτό παπουτσοσύκο ή το μικρό κουκούτσι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στον Δήμο Λευκωσίας δεν σκέφτονται να κάνουν μνημείο όπως στην Ξυλοφάγου. Εδώ δεν προλαβαίνουν να τελειώσουν μισό δρόμο σε ένα χρόνο, με μνημεία θα ασχολούνται; Γι’ αυτό ας είναι καλά ο μουχτάρης Κόκος που είχε την έμπνευση και άνοιξε νέες λεωφόρους δόξας για την Κυπρούλα. Εκτός από χαλούμι και πατάτες, μπορούμε με τη βούλα να εξάγουμε το κιτσαριό και τις εμπνεύσεις των πολιτικών μας!   

Να μην έχουμε όμως παράπονο, τουλάχιστον ένα πράγμα λειτουργεί σωστά, εκτός βέβαια από τα δημόσια νοσηλευτήρια που είναι πλήρως εξοπλισμένα δύο χρόνια μετά την πανδημία. Στην Κυπρούλα παράγουμε έρευνες με το κιλό. Όπως για παράδειγμα, οι έρευνες που συνεχίζονται εδώ και ένα χρόνο για τον σεισμό που προκάλεσε το… μιτσοκάμμημα του τέως προέδρου της Βουλής. Αδικία μεγάλη θα πείτε, γιατί αν οι  συντελεστές του «This is Cyprus», ήταν από την Ξυλοφάγου η ιστορία θα είχε άλλη τροπή. Δεν θα τους έσερναν στα αστυνομικά τμήματα για καταθέσεις, αλλά θα τους έκαναν το άγαλμα του «Μεγάλου Συλλουροπιττατζιοβάνη» επειδή έκαναν πασίγνωστη την κοινότητα τους σε όλα τα μήκη, τα πλάτη και τα βάθη του πλανήτη. Ειδικά τα βάθη. 

Θα έρχονταν βέβαια δεύτεροι γιατί το Όσκαρ της «Μεγάλης Πατάτας» στη συγκεκριμένη κατηγορία, θα κατέληγε άνευ ανταγωνισμού στον Νίκο Χρυσάνθου Αναστασιάδη για τη διαχρονική συμβολή του στην καταπολέμηση της διαπλοκής, τη θεσμοθέτηση κανόνων διαφάνειας και την εμπέδωση του αισθήματος Δικαιοσύνης και Ηθικής στον τόπο μας. Τιμητική πλακέτα θα λάμβαναν ο τέως Επίτροπος Εθελοντισμού, ο πρόεδρος της νέας ΕΔΕΚ, ο νεκροθάφτης του Συνεργατισμού, οι χρυσοί χορηγοί (και κάτοχοι διαβατηρίων) της Πινδάρου, ο χαλίφης που θέλει να γίνει βεζύρης στη θέση του βεζύρη, ο άγνωστος φορολογούμενος Κωστής – Γιαννής και ο… Χατζηπετρής που πάντα φταίει για όλα. Απολογίες σε όσους έκοψαν εκτός του «σιορτ λιστ» (που λένε και στην Ξυλοφάγου). Θέλοντας και μη, θα επανέλθουμε.   

Υστερόγραφο: Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου -αν έχει μείνει τρίχα όρθια με όσα συμβαίνουν στη μακαρία νήσο. Είναι η διαπλοκή, η εξαπάτηση, η διαφθορά, η βλακεία, η ασχετοσύνη, η ανικανότητα, η τσαπατσουλιά, η ανοργανωσιά, η ημετεροκρατία, η κομματοκρατία, η αρχομανία, η κιτσαρία και τόσα άλλα που έχουν γίνει καθημερινός κανόνας. Ο έλεγχος, η λογοδοσία, η αξιοκρατία, η αλήθεια, ακόμα και η ίδια δημοκρατία, κατάντησαν θλιβερή εξαίρεση. Στη χώρα του «ό,τι να ‘ναι» δύσκολα εκπλήττεσαι, ακόμα πιο δύσκολα εξοργίζεσαι και σχεδόν ποτέ δεν επιζητάς το αυτονόητο και το λογικό. Αν υπάρχει ελπίδα, παραμένει στα αζήτητα. 

Το άσχετο: ΝΑΤΟ πετιέται  

Καλή Κυριακή και Αγία Υπομονή.