…Αν λοιπόν υπάρχει κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει από την υπόθεση Ζελένσκι και Ουκρανίας είναι το πόσο καταστροφικοί και μοιραίοι μπορούν να αποβούν για την ευμάρεια και ευημερία μιας χώρας «τύποι τύπου Ζελένσκι»…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ Twitter: @tsangarisp
Βολοντίμιρ Ολεξάντροβιτς Ζελένσκι λοιπόν
Ο 44χρονος άπειρος πολιτικός ουσιαστικά μετέφερε τον ρόλο του ως ηθοποιός στην πραγματικότητα ακολουθώντας σχεδόν πιστά το σενάριο και στην προεκλογική του εκστρατεία. Πρόταξε την πάταξη της διαφθοράς, τον «παλαιοκομματισμό», την ανάγκη για εκλογή προσώπου υπεράνω κομμάτων, τους έταξε ότι θα «έφερνε» πίσω στην Ουκρανία την Κριμαία αφού θα «έριχνε στο πυρ το εξώτερο» τους κακούς Ρώσους, υποσχέθηκε ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, υποσχέθηκε αύξηση μισθών και πολλά άλλα. Αρνήθηκε κατά την προεκλογική εκστρατεία να συμμετάσχει σε τηλεοπτικά πάνελ και αρνήθηκε την εμφάνιση του σε ΜΜΕ αποκαλώντας τα ως «βραχίονες του συστήματος». Με λίγα λόγια ο Ζελένσκι το έπαιζε «ένας αντισυστημικός νέος που θα έφερνε την άνοιξη στην Ουκρανία» και που δημοσίευε τις πολιτικές του θέσεις και υποσχέσεις μόνο μέσα από τα Social Media και το YouTube.
Ο Ζελένσκι από το 2019 προεδρεύει της χώρας ωσάν να πρωταγωνιστεί σε τηλεοπτική ταινία και στο dancing with the stars (συμμετείχε και σε αυτό τον διαγωνισμό το 2006). Βλέπει και προσέχει μόνο την υστεροφημία του ενώ ως άπειρος πολιτικός δεν μπορούσε να ζυγίσει τα συμφέροντα της χώρας του και αντί να ακολουθεί μια συνετή και πραγματιστική πολιτική προτίμησε την ολομέτωπη επίθεση κατά της Ρωσίας φλερτάροντας ιδιαίτερα προκλητικά (για την Μόσχα) μαζί με την Δύση. Η πολιτική του απειρία είναι αυτή που τον οδήγησε να εκτιμά πως δεν πρόκειται η Ρωσία να τολμήσει την οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση κατά της Ουκρανίας, η πολιτική του απειρία είναι αυτή που τον κατεύθυνε να θεωρεί πως μπορεί να μπει στην σκακιέρα μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας και η πολιτική του απειρία είναι αυτή που του γέμισε τα μυαλά του αέρα ότι σε περίπτωση σύρραξης Ευρώπη, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ θα εμπλέκονταν ενεργά και στρατιωτικά για να σώσουν την Ουκρανία. Η πολιτική του απειρία είναι ακόμη αυτή που δεν τον άφησε να ελιχθεί και να προσεγγίσει την Μόσχα για συνομιλίες από τις πρώτες κιόλας μέρες του πολέμου με αποτέλεσμα να παρακολουθεί κρυμμένος στα υπόγεια τα ρωσικά τανκς και τον ρωσικό στρατό να διαλύουν την χώρα του και να εξοντώνεται ο λαός του. Ο δικός του λαός. Η πολιτική του απειρία είναι τέλος αυτή που ακόμη δεν τον αφήνει να δει πως κάθε μέρα πολέμου ισοδυναμεί με τουλάχιστον μια 5ετία με 10ετία ανοικοδόμησης και πως η Ουκρανία μετά το τέλος αυτού του πολέμου (έστω και αν νικήσει – που δεν) θα χρειαστεί κάμποσες 10ετίες για να επιστρέψει στο σημείο που βρισκόταν προ της 24ης Φεβρουαρίου 2022.
Αν λοιπόν υπάρχει κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει από την υπόθεση Ζελένσκι είναι το πόσο καταστροφικοί και μοιραίοι μπορούν να αποβούν για την ευμάρεια και ευημερία μιας χώρας «τύποι τύπου Ζελένσκι», οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την αποστροφή της κοινής γνώμης κατά της πολιτικής εμφανίζονται ως οι από μηχανής Θεοί που είναι υπεράνω κομμάτων, υπεράνω συστήματος -αντισυστημικοί δήθεν-, υπεράνω πολιτικών εξαρτήσεων και δεσμεύσεων. Άπειροι με καθωσπρεπισμό -που είναι και της μόδας- με χίλιες υποσχέσεις, αυτές που θέλουν να ακούσουν οι πολίτες.
Επικίνδυνοι καιροί για πειράματα…
ΥΓ. Αν κάποιοι διερωτηθούν: «Και καλά τι ήθελες να κάνει; Να παραδοθεί;». Μα αυτό είναι ψευδοδίλλημα. Διότι, εκλέγεις Πρόεδρο της χώρας α) για να σε φέρει στο δίλημμα ‘είτε παραδίδεσαι είτε πολεμάς;’ Ή β) εκλέγεις Πρόεδρο της χωράς ακριβώς ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΦΕΡΕΙ ποτέ σε αυτό το δίλημμα και να επιτύχει τους στόχους της χώρας χωρίς να χρειαστεί ποτέ να απαντήσει σε αυτό το δίλημμα; Προφανώς το δεύτερο.
