ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΑΝΤΩΝΑ*

Σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο.  Τα πάντα έχουν νόημα και σκοπό.  Και το καθετί διαθέτει το δικό του χρώμα. Τα χρώματα δίνουν αξία, δίνουν ζωή στα άψυχα, στις έννοιες, στις λέξεις. Ο Σεπτέμβριος, ένας μήνας βαμμένος στο χρυσό, έρχεται κάθε χρόνο με έναν σκοπό. Να μας ευαισθητοποιήσει και να μας ενημερώσει για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας.  Να μας θυμίσει πως κάθε παιδί που νοσεί σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν βρίσκεται μπορεί να νικήσει την ασθένεια και να επιβιώσει.

>>> Όλα τα άρθρα της Αντιγόνης Αντωνά εδώ <<<

Ευαισθητοποίηση σημαίνει μάχη.  Μια μάχη που δίνεται συλλογικά. Μια σκληρή διαδικασία που απαιτεί ενσυναίσθηση, δύναμη ψυχής και υπομονή.  Χρειάζεται να έχεις μεγάλη καρδιά για να μπορείς να μπεις στη θέση αυτών των ανθρώπων και να κατανοήσεις έστω για λίγο τι περνούν.  Μια διαδικασία που απαιτεί το «μαζί» και προϋποθέτει τεράστια αποθέματα ψυχής. 

Σημαίνει να αντέχεις, να αποδέχεσαι ότι υπάρχουν παιδιά που νοσούν κι ότι υπάρχουν οικογένειες που παλεύουν με αυτό.  Το ξέρω πως η σκέψη και μόνο μας τρομάζει.  Όμως δεν ζούμε σε ουτοπία. Υπάρχουν στ’ αλήθεια. Και είναι καθημερινά.  Και είναι δίπλα μας, ανάμεσά μας.  Μπορεί να συμβεί στον καθένα μας, αναπάντεχα.  Δεν μας προειδοποιεί. Αλλά εμφανίζεται έτσι απρόσμενα.

Ένας δύσκολος και επίπονος αγώνας τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς που πολλές φορές παλεύουν αβοήθητοι και προσπαθούν να βρουν λύσεις για να θεραπευτούν τα αγγελάκια τους. Άνθρωποι που χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους στο άκουσμα της είδησης, άνθρωποι που καταρρέουν γιατί δεν περίμεναν ότι η ζωή θα τους προκαλέσει με αυτό τον τρόπο και πολλές φορές είναι οι ίδιοι άνθρωποι που παίρνουν τα μεγαλύτερα μαθήματα ζωής από τα ίδια τα παιδιά τους. 

Μια άδικη μάχη και πολλές φορές άνιση, που δίνεται με πρωταγωνιστές μικρά παιδιά με απίστευτη δύναμη στην ψυχή τους, που παρόλη την εξάντληση από τις θεραπείες, αγωνίζονται να μην χάσουν το αθώο τους χαμόγελο και το υπέρτατο αγαθό, τη ζωή.

Οι μάχες λοιπόν δίνονται για να κερδίζονται. Κι αν καμιά φορά χάνονται βρίσκονται εκεί, τρανό παράδειγμα για να μας υπενθυμίζουν να μην σταματάμε την προσπάθεια, ότι υπάρχει ελπίδα και ότι πρέπει να τις δίνουμε από κοινού και διαρκώς.

Οι πρωτοβουλίες που λαμβάνονται για να στηρίξουν τα παιδιά είναι πολλές ανά το παγκόσμιο. Αρκετοί είναι αυτοί που καθημερινά δίνουν μάχες και γίνονται μια γροθιά για αυτές τις οικογένειες και τους αξίζει ένα τεράστιο ευχαριστώ και ένα μεγάλο μπράβο για αυτή τους την προσφορά.  Άλλωστε τα ίδια τα παιδιά είναι αυτά που μας μαθαίνουν τι σημαίνει αγάπη.  Ήρθε η ώρα λοιπόν να τους το ανταποδώσουμε.  Ας δείξουμε έμπρακτα αυτή την αγάπη στα παιδιά όλου του κόσμου που μας χρειάζονται δίπλα τους για να ζήσουν. 

Για όλα τα παιδιά και τους γονείς που παλεύουν καθημερινά με αυτό τον εφιάλτη, για αυτά που χάθηκαν, για αυτά επέζησαν, για αυτά που επιβιώνουν μέσα από τις δυσκολίες. Για αυτά τα παιδιά λοιπόν, οφείλουμε εμείς να παλέψουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε.  Να τους διαβεβαιώσουμε πως δεν είναι μόνοι στην καταιγίδα που ακολουθεί κι ότι μετά από κάθε καταιγίδα εμφανίζεται το ουράνιο τόξο φτάνει να το πιστεύουν βαθιά μέσα τους. Κι όλα τα χρώματα του κόσμου θα επισκιάσουν ότι άσχημο περνούν.  Μπορεί να μην σβηστεί τελείως από τη μνήμη αυτή η καταιγίδα όμως το χρυσό θα λάμψει και πάλι με τη δύναμη της ψυχής. 

Υ.Γ. Γίνετε για κάποιο παιδί μοναδικοί, αφιερώστε λίγα λεπτά από το χρόνο σας και δώστε δείγμα, σώστε αυτές τις αθώες και αγνές ψυχές. Και να είστε σίγουροι πως μια μέρα η ζωή θα σας το ανταποδώσει στον υπέρτατο βαθμό.

*Πτυχιούχος Παιδαγωγός με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (MBA)