Του Στέλιου Κυθρεώτη 

Το απύθμενο θράσος του νεοσουλτάνου δικτάτορα και οι απαλές σαν χάδι λεκτικές αντιδράσεις ευρωπαίων αξιωματούχων στην μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί, όπως άλλωστε και στις παράνομες γεωτρήσεις σε ευρωπαϊκή- κυπριακή ΑΟΖ, δείχνουν για ακόμη μια φορά ότι οι ψευδαισθήσεις για  διάλογο με το σύνοικο στοιχείο, τους τ/κ, θα πρέπει να τερματιστούν. 

Είδε κάνεις κάποια καταδικαστική - λέμε τώρα - δήλωση από κάποιον τουρκοκύπριο και κυρίως από την επίσημη ψευδοκυβέρνηση; Και ούτε θα δούμε βέβαια. Με ποιον θα συζητήσουμε το μέλλον της πατρίδας μας; Ποιος θα βρίσκεται στο τραπέζι για το κοινό μας μέλλον; ο τουρκοκύπριος εκπρόσωπος ή ο δικτάτορας τούρκος πρόεδρος μεταμφιεσμένος; Με ποιον συζητάς; Με τον πορθητή της ΑΟΖ, τον αμφισβητία ακόμη και ελλαδικών νησιών, τον άνθρωπο που έχει φτάσει στη Λιβύη και ονειρεύεται μια Μεσόγειο δικιά του;

Όλες αυτές οι φιλελεύθερες κυπριακές οργανώσεις που έφτασαν να χειροδικούν ακόμα και σε στρατιώτη στο οδόφραγμα για την "ελευθερία", πού είναι τώρα να διαδηλώσουν κατά της καταδικαστέας από όλο τον πλανήτη απόφασης του Τούρκου εισβολέα για την Αγιά Σοφιά; Γιατί δεν ζητάνε από τις τουρκοκυπριακές οργανώσεις με τις οποίες έχουν σχέση να βγουν στους δρόμους; Και δεν το λέω σαν χριστιανός, ή σαν Έλληνας μόνο, αλλά σαν άτομο που σέβεται την ελεύθερη έκφραση και την επιλογή θρησκείας.

Δεν εισηγούμαι την κατάργηση του διαλόγου με τους τ/κ, ούτε "να πάρουμε τ' άρματα". Αυτό που αναφέρω είναι πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε πορεία, ρίχνοντας όλα μας τα διπλωματικά όπλα στην συνεχή καταδίκη και απομόνωση από την Ευρώπη, του τσαμπουκά κράτους - γείτονα αλλά παράλληλα, ενδυναμώνοντας τις στρατιωτικές συνεργασίες με γειτονικές χώρες και κυρίως με την Ελλάδα, ενάντια στην Τουρκία και τις εδώ μαριονέτες τους. 

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε όμως είναι να τερματίσουμε επιτέλους τις ψευδαισθήσεις των "καλών παιδιών". Έχουμε να κάνουμε με έναν εισβολέα χωρών, δημοκρατίας, θρησκειών και κουλτούρας με στόχο (του) μια νέα οθωμανική αυτοκρατορία όπου ο ίδιος, κατατροπώνοντας ακόμη και τον Κεμάλ Ατατούρκ, θα κυβερνά, με τις ευλογίες της απαθούς διεθνούς κοινότητας.

Στέλιος Κυθρεώτης