Ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης των Ευρωεκλογών, το ΑΚΕΛ προσπαθεί να παρουσιάσει την εικόνα ενός μετριοπαθούς κόμματος που εκτιμά τον ρόλο της ΕΕ και που απλώς… θέλει κάποιες βελτιώσεις. Η ιστορική πραγματικότητα όμως λέει άλλα. Το ΑΚΕΛ είναι ιστορικά και θεσμικά αντιευρωπαικό. Έχει ταχθεί και εξακολουθεί να τάσσεται ενάντια σε ότι ενισχύει και αναβαθμίζει τον ρόλο της ΕΕ στον κόσμο. Όπως θα την ήθελε και ο Πούτιν…
Πλησιάζουν οι Ευρωεκλογές και ο ΓΓ του ΑΚΕΛ ενεργοποιεί όλο τον κομματικό μηχανισμό για να αποτάξει την εικόνα του αντιευρωπαιστή. Τώρα μιλά για καλύτερη Ευρώπη, που θα βελτιώνει τη ζωή των πολιτών. Καλό ακούγεται. Αλλά το ζήτημα είναι πως με τις πολιτικές του ΑΚΕΛ, η ζωή των πολιτών… μόνο καλύτερη δεν γίνεται.
Το μάθαμε αυτό με τον σκληρό τρόπο.
Η μακρά ιστορία του λέει ότι το ΑΚΕΛ ποτέ δεν πίστεψε στο Ευρωπαικό όραμα, πάντα υπήρξε πολέμιος ακόμη και απλούστερων μορφών συνεργασίας με την ΕΕ και πάντα βρισκόταν απέναντι σε όλους όσοι το επεδίωξαν.
Εναντίον της Τελωνειακής Ένωσης
Το ΑΚΕΛ ιστορικά υπήρξε πάντοτε πολέμιος της συνεργασίας με την ΕΕ. Από την εποχή ακόμη που ο Μακάριος εργαζόταν για τη συνομολόγηση Τελωνειακής Ένωσης Κύπρου- ΕΕ, το ΑΚΕΛ ήταν σταθερά εναντίον. Η αντιπαράθεση του με τον Μακάριο σε αυτό το θέμα είχε ένταση και διάρκεια, με κεντρικό επιχείρημα ότι με την Τελωνειακή Ένωση, υπονομευόταν η θέση μας στους Αδεσμεύτους.
Εναντίον της ένταξης
Ξέρουμε πέραν πάσης αμφιβολίας πως εάν το ΑΚΕΛ μπορούσε, η Κύπρος δεν θα υπέβαλλε ποτέ αίτηση ένταξης στην ΕΕ. Έστω κι αν Πρόεδρος τότε ήταν ο εκλεγείς με το ΑΚΕΛ Γιώργος Βασιλείου, όπως γλαφυρά αναφέρει ο Δημήτρης Χριστόφιας «… ο Γιώργος Βασιλείου, ήταν φανατικός υποστηρικτής της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, τότε που το κόμμα ήταν αναφανδόν εναντίον κι ενώ υποσχέθηκε ότι δεν θα έθετε τέτοιο θέμα, έβρισκε τρόπο να επαμφοτερίζει, πράγμα που εξόργιζε τον Εζεκία Παπαιωάννου».
Ο ίδιος δε ο Δημήτρης Χριστόφιας είχε δηλώσει πως το ΑΚΕΛ προσπαθούσε να μεταπείσει τον Βασιλείου με το επιχείρημα πως η «η Κύπρος θα υποδουλωνόταν στο ξένο κεφάλαιο».
Ανοχή αλλά όχι υποστήριξη στην ΕΕ
Το ΑΚΕΛ ακόμη κι όταν έκανε την περίφημη στροφή του, ποτέ δεν στήριξε την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Απλώς την ανέχτηκε κι έτσι συνεχίζει να είναι η κατάσταση. Τϊποτε δεν άλλαξε στη συνέχεια.
Ο Άντρος Κυπριανού ( 2012) είχε περιγράψει πολύ παραστατικά την εκτίμηση του κόμματος λέγοντας πως «…είχαμε πάρα πολλές επιφυλάξεις για ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και είχαμε συμφωνήσει στο 18ο συνέδριο του Κόμματος το 1995 να προχωρήσει αυτή η πορεία θέτοντας κάποιες προϋποθέσεις ότι αυτό θα βοηθούσε στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού, που δυστυχώς δεν μας έχει βοηθήσει μέχρι στιγμής και ότι θα διαφυλάσσονταν τα συμφέροντα των εργαζομένων και σε αυτό βλέπουμε να υπάρχουν αρνητικές εξελίξεις»
Ούτε στο Κυπριακό βοήθησε λοιπόν η ΕΕ, ούτε στην οικονομία.
Ενάντια στο Ευρώ
Όταν ήρθε η ώρα για την ένταξη στο Ευρώ, επειδή αυτό αποτελούσε συμβατική υποχρέωση μας, δεν μπορούσαν να την αποτρέψουν. Επεδίωξαν όμως να την αναβάλουν. Ζητούσαν να αξιοποιηθούν οι καλοί οικονομικοί δείκτες για παροχές (όπως και σήμερα) στεγαστική πολιτική και πρόσφυγες και όχι για ένταξη στο Ευρώ. Γι αυτό και ζητούσαν αναβολή…
Πρόταση για έξοδο από Ευρώ και ΕΕ
Εν όψει των επικείμενων Ευρωεκλογών, θα ήταν εξαιρετικά επίκαιρο να αναφερθούμε στην ομιλία του ΓΓ του ΑΚΕΛ της 30ης Απριλίου 2013, ενώπιον της ολομέλειας της Βουλής. Πρόκειται για ένα βαθιά αντιευρωπαϊκό κείμενο. Ένα αριστούργημα λογοτεχνίας της καταστροφολογίας και κυρίως όμως μία ομιλία στην οποία εισηγείται επισήμως την πλέον καταστροφική πρόταση που θα μπορούσε ποτέ να υιοθετήσει πολιτικό πρόσωπο στην Κύπρο.
Εισηγείται ενώπιον της Βουλής την άρνηση μας να υπογράψουμε το μνημόνιο, την αποχώρηση μας από την Ευρωζώνη, την υιοθέτηση δικού μας νομίσματος, της λίρας και άνοιγε τον δρόμο όπως οι ίδιοι προέβλεπαν, για την έξοδο της Κύπρου από την Ευρωπαική Ένωση.
Ενάντια στη Συνθήκη Λισσαβόνας και σε όλες τις συνθήκες
Το ΑΚΕΛ υπήρξε το μόνο κόμμα στη Βουλή που αρνήθηκε (03/07/2007) να επικυρώσει τη Συνθήκη της Λισαβώνας, και είναι το μόνο κόμμα αρνείται την ολοκλήρωση της ΕΕ, με την ανάπτυξη ισχυρής πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας. Σύμφωνα δε με τη διακήρυξη που πρόσφατα υπέγραψαν με άλλα κομμουνιστικά κόμματα, είναι σταθερά εναντίον σε όλες τις Συνθήκες της ΕΕ.
Ενάντια στην ανάπτυξη Αμυντικών Δυνατοτήτων
Διαφωνούν ακόμη και με την ανάπτυξη της PESCO, της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας που αφορά αμυντικά προγράμματα για τα κράτη που θέλουν και μπορούν να συνεργαστούν. Για την ακρίβεια εισηγούνται μία ξεδοντιασμένη, ανίκανη να αντιδράσει στις εξελίξεις ΕΕ.
Είναι αυτό που ονομάζουν Ευρώπη της ειρήνης, αγνοώντας πως η ειρήνη είναι αγαθό που κερδίζεται με την αποτροπή.
Αγωνίζονται δε για χρόνια για γενική μείωση αμυντικών δαπανών της Ευρώπης και διάλυση του ΝΑΤΟ. Όπως έλεγε και ο εκπρόσωπος τύπου του ΑΚΕΛ Γιώργος Κουκουμάς «…Η στρατιωτικοποίηση και ο επεμβατισμός της ΕΕ δεν μπορεί να ειδωθεί ξεχωριστά από τον ίδιο τον καπιταλιστικό χαρακτήρα και τις πολιτικές της ΕΕ».
Επιμύθιο
Συμπερασματικά και χωρίς πομφόλυγες, αν οι θέσεις του ΑΚΕΛ επικρατήσουν, η ΕΕ θα αποτελεί μία ομάδα κρατών, με πολύ χαλαρή σχέση, χωρίς παρεμβατικό ρόλο και έρμαιο στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Και βεβαίως η Κύπρος περιθωριακή και έρμαιο σε αυτή τον ανίσχυρο σχηματισμό. Όπως ακριβώς τον οραματίζονται ηγέτες με ολοκληρωτικές απόψεις όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν.
