Ενώ εκμεταλλεύονται στο έπακρο την πρόοδο της επιστήμης και υποβάλλονται εκ παραλλήλου σε θεραπείες από ειδικούς, όταν και εφόσον η εγκυμοσύνη ή η ίαση από κάποια σοβαρή ασθένεια έρθει, ειδικά δε όταν αυτό συμβεί σε δύσκολες περιπτώσεις και με τους γιατρούς να μην δίνουν πολλές ελπίδες, οι άνθρωποι αυτοί θεωρούν ότι βίωσαν θαύμα.

Δεν φαντάζομαι να γίνει αντικείμενο των εν εξελίξει αστυνομικών ερευνών, όμως είναι κι αυτό μέρος της όλης ιστορίας και, συνεπώς, κάπως θα πρέπει να το πιάσουμε.

Με τη δέουσα προσοχή έστω. Το πιάσιμο μεταφορικώς.

Μία από τις αγαπημένες ασχολίες των μοναχών στη Μονή Αββακούμ, Φτερικουδίου, ήταν η παραγωγή ταινιών. Όχι, δεν εννοώ εκείνες, μιλώ για τις «Κατηγορίας 1» μόνο. 

Κατέγραφαν μαρτυρίες, κυρίως ζευγαριών τα οποία αντιμετώπιζαν προβλήματα γονιμότητας. Ο δε Γέρων Νεκτάριος τους ζητούσε on camera να πουν για το  θαύμα «που έκανε ο Παππούλης», εννοώντας τον Άγιο Αββακούμ και πώς τελικά κατάφερναν να συλλάβουν. 

Θεολογικά μόνον και προκομμένα. Όχι με λεπτομέρειες.

Δεδομένου ότι κάθε στοιχειωδώς εχέφρων άνθρωπος έχει πλέον αντιληφθεί το μέγεθος της απάτης που εσυντελείτο εκεί και θεωρώντας βέβαιο ότι όλα αυτά τα ζευγάρια δεν ήταν κομπάρσοι και δεν έλεγαν ψέματα οι άνθρωποι, δεν είναι άξιον απορίας πώς εκαθίστατο δυνατή η σύλληψη; 

Το πιθανότερο βέβαια, είναι αυτό που πολλά θύματα επιτηδείων ρασοφόρων παθαίνουν. Ενώ εκμεταλλεύονται στο έπακρο την πρόοδο της επιστήμης και υποβάλλονται εκ παραλλήλου σε θεραπείες από ειδικούς, όταν και εφόσον η εγκυμοσύνη ή η ίαση από κάποια σοβαρή ασθένεια έρθει, ειδικά δε όταν αυτό συμβεί σε δύσκολες περιπτώσεις και με τους γιατρούς να μην δίνουν πολλές ελπίδες, οι άνθρωποι αυτοί θεωρούν ότι βίωσαν θαύμα.

Δεν είναι δα και λίγο -και είναι και άβολα έστω ανθρώπινο- το να νιώσεις ακόμα και με αυθυποβολή ότι τα Επουράνια διάλεξαν εσένα για να σώσουν ή να γκαστρώσουν, την ώρα που άλλοι δεν σώζονται ή και δεν γκαστρώνονται. Στο τελευταίο ειδικά, θαύμα θα ήταν εάν γκαστρωνόταν ο σύζυγος, όχι η σύζυγος. Αυτό μάλιστα.

Είναι μεγάλη ιστορία, όμως. Πολύ εγωιστική και σίγουρα καθόλου χριστιανική αν με ρωτάτε, διότι, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι και πολύ όμορφο να σε συνεπαίρνει η χαρά η τρελή διότι εσύ -με «απόφαση των Επουρανίων» έτσι;- περνάς στην επόμενη φάση και θα τεκνοποιήσεις ενώ οι δίπλα σου θα μείνουν άκληροι ή διότι εσύ θα ζήσεις αλλά το υπόλοιπο 99% με το ίδιο πρόβλημα όχι.

Και να το πιστεύεις αλλά και να το αποδίδεις στο Θεό αυτό το πράγμα! Σίγουρα, μπορείς να νιώσεις σημαντικός με τόσα άλλα πράγματα, χωρίς να αποδώσεις στο Θεό ότι έσωσε ή γκάστρωσε εσένα και τους υπόλοιπους τους υπόλοιπους τους έστειλε στο καλό. 

Σκέψου δε κι αυτό: με το ίδιο «θαύμα», ιατρικά, δηλαδή με επιτυχείς καταλήξεις στις οποίες μέχρι πρότινος δεν πίστευαν οι γιατροί και τις οποίες δεν τις θεωρούσε πιθανές η επιστήμη, γιατρεύονται άνθρωποι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Αν εσένα σε έσωσε ο Αββακούμ ή ο Θεός πώς γίνεται «να έσωσε» και τον Μοχάμεντ στο Σουδάν που είναι μουσουλμάνος με τον ίδιο τρόπο την ώρα που το μωρό της κυρίας Μαρίας, ένα υπόδειγμα χριστιανής η οποία έδωσε ότι είχε και δεν είχε σε εκκλησίες και σε μονές εκλιπαρώντας τον, το άφησε να πεθάνει; 

Υπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία από αυτήν για το Θεό;

Τώρα, εάν δεν είναι στην περί -πριβέ- θαύματος πεποίθηση που καταλήγουν μετά από αυτό που περιέγραψα πιο πάνω, θα πρέπει διακριτικά να ερωτηθούν τα ζευγάρια, η γυναίκα κυρίως, εάν τους εδόθη κάτι, οτιδήποτε, στην περί ης ο λόγος μονής. 

Επίσης, όταν μεγαλώσει λίγο το παιδί εάν παρουσιάσει κόλλημα με τις κρέπες, μια επίσκεψη στο γενετιστή κρίνεται μάλλον απαραίτητη.

Θαύματα βέβαια, εξίσου… πειστικά (not), συμβαίνουν και εκτός της σφαίρας της θρησκείας. Έτσι;

Τέτοια θαύματα, μαθαίνω, άρχισαν να βιώνουν και μερικοί εκδότες - ιδιοκτήτες ΜΜΕ οι οποίοι εδώ και δύο χρόνια είχαν καταρακρεουργήσει την εικόνα του Νίκου Χριστοδουλίδη, στο τέλος σε βαθμό χυδαίο, αντιδεοντολογικό και εμμονικό, προσπαθώντας να πείσουν την κοινωνία ότι ήταν ένας άχρηστος, παρόλο που όλα μια χαρά πήγαιναν, εξαιρουμένων φυσικά των λαθών και των άλλων πολύ ατυχών στιγμών των πρώτων μηνών: η οικονομία αναβαθμίστηκε, στο μεταναστευτικό έγινε εντυπωσιακή πρόοδος και η κυβέρνηση παρουσίασε έργο, πολύ σημαντικό μάλιστα, το οποίο θάφτηκε σε μονόστηλα την ώρα που τα πρωτοσέλιδα ασχολούνταν με κουτσομπολιά και ξεκατινιάσματα πρώτου επιπέδου από πλευράς Τύπου. 

Για όλα έφταιγε πάντα ο Χριστοδουλίδης.

Μετά το συνέδριο του ΕΛΚ, την κάθοδο Φον Ντερ Λάιεν, την επιστολή Μπάιντεν και όλα τα υπόλοιπα τα οποία άλλαξαν τη θέση και την υπόληψη της Κύπρου διεθνώς αλλά και τις πρώτες μετρήσεις που έδειξαν ανατροπή των δημοσκοπήσεων που η λάσπη των ως άνω είχε παράξει, ως εκ θαύματος οι συγκεκριμένοι άρχισαν να ανακρούουν πρύμναν.

Ένας μάλιστα ο οποίος δεν είχε καν λυσσάξει προεκλογικά, ούτε καν μετεκλογικά, παρά μόνο όταν πήρε αυτό που περίμενε από τη νέα κυβέρνηση (!..) λέει αριστερά και δεξιά ότι όλα ήταν μια παρεξήγηση και, καλάν σιόρ, περασμένα - ξεχασμένα. Παρεξήγηση, καλό εξήγηση;

Αν και εδώ είναι η χάρις του Οσίου Αββακούμ, θα σας γελάσω...