Όλοι αυτοί, οι Αγιατολλάδες, οι Νετανιάχου, και οι Μπάιντεν είναι ηγέτες χωρίς όραμα για μια ζωή στον πλανήτη ειρηνική και ποιοτική. Για λαούς που θα δημιουργούν μέρες φωτεινές και ζωές άξιες να τις βιώνουν οι άνθρωποι. Κι αυτό γιατί οι ίδιοι ζουν στη χλιδή, δεν τους ενδιαφέρουν οι υπήκοοι τους ή και πιστεύουν ότι στην «άλλη ζωή» θα ζουν αγκαλιά με τα «ουρί του παραδείσου», ενώ εκτιμούν ότι οι ανώνυμοι πολίτες-στρατιώτες είναι απριόρι αναλώσιμοι. Ηγέτες χωρίς καθόλου σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη, την αναντικατάστατη και μοναδική.
Το 1999 είχα την τύχη να είμαι σε μια ομάδα αρχισυντακτών από την Κύπρο με την οποία που έλαβα μέρος σε ένα αξιομνημόνευτο ταξίδι που οργάνωσε η εταιρεία British Airways με την ευκαιρία της νέας χιλιετίας. Η εταιρεία είχε λάβει μια εξαιρετικά σημαντική απόφαση αναμόρφωσής της βάσει ενός οράματος των σοφών ηγητόρων του Δ.Σ. της. Ξεκίνησαν μάλιστα οικοδομώντας ένα νέο αρχηγείο στις παρυφές του Λονδίνου.
Πήραν ένα σκουπιδότοπο 100 τετραγωνικών χιλιομέτρων με μια βρώμικη λίμνη στην μια γωνιά τον εξωράισαν και δημιούργησαν ένα υπέροχο τεράστιο πάρκο για το κοινό. Εκεί δίπλα στην υπέροχη πια λίμνη, δημιούργησαν με ανακυκλώσιμα υλικά πέντε κτίρια, όσα και οι πέντε ήπειροι δηλαδή, και στέγασαν την εταιρεία του μέλλοντος. Εκεί οι εργαζόμενοι είχαν τη δυνατότητα να αφήνουν τα παιδιά τους σε νηπιαγωγείο ενώ με το μέηλ έδιναν τη λίστα με τα ψώνια τους και να παίρνανε φεύγοντας για το σπίτι ενώ ο λογαριασμός πήγαινε απευθείας στο λογιστήριο και το ποσό αφαιρείτο από το μισθό. Το ίδιο με τα ιατρεία, τα στεγνοκαθαριστήρια, τα κομμωτήρια και άλλα καταστήματα. Τα κτίρια μέσα ήταν εκπληκτικού γούστου καφετέριες-εστιατόρια όπου μπορούσες να κάτσεις, να παραγγείλεις τον καφέ ή το τσάι σου, το πρόγευμα ή το γεύμα σου είτε μόνος σου είτε με τους συνεργάτες σου είτε με τους πελάτες σου. Μας εξήγησαν ότι όποιος ήθελε να γράψει μια έκθεση ή να ασχοληθεί με την εκπόνηση ενός προγράμματος ή σχεδίου μπορούσε να προκρατήσει ένα γραφείο για μερικές μέρες.
Το Δ.Σ. της εταιρείας αποφάσισε ακόμα πως δεν ήταν σε θέση το ίδιο να εκτελέσει ένα τέτοιο σχέδιο αλλά προς τούτο και πριν παραιτηθούν όλοι, σχημάτισαν ένα εκτελεστικό Δ.Σ. Εξήγγειλαν θέσεις για το συγκεκριμένο εφταμελές Σώμα, και προσέλαβαν τους καλύτερους εφτά επιστήμονες από όλη την Ευρώπη. Έτσι όταν, από περιέργεια ρώτησα, πώς είναι δυνατόν να είναι όλη η ηγετική πυραμίδα της εταιρείας που συναντήσαμε νεότατοι, η επί του Τύπου διευθύντρια μια πανέμορφη Σουηδή μας απάντησε ότι το παλιό ΔΣ εν τη σοφία του προσέλαβε καταρτισμένους τριαντάρηδες για ένα και πολύ σοβαρό λόγο: Είχαν τη δυνατότητα να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν ένα όραμα τουλάχιστον για τον επόμενο μισό αιώνα, που θεωρούσαν όταν ήταν και το προσδόκιμο ζωής τους! Κι εμείς πήραμε ήδη τότε μια γεύση από την υλοποίηση του οράματος εκείνου.
Είχα τότε σκεφτεί πως με τέτοια μυαλά η Γηραιά Αλβιώνα που είχε χάσει πολλά από τα δόντια του λέοντα της πάλαι ποτέ Μεγάλης Βρετανίας θα εύρισκε ξανά ένα καινούργιο δρόμο αξιοπρέπειας. Τουναντίον αφέθηκε η κοινωνία της να παρασυρθεί από ακροδεξιούς ηγέτες όπως ο Νάιτζελ Πολ Φάρατζ , αρχηγό του Kόμματος Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου από το 2010 ως τον Ιούλιο του 2016, γνωστό αντιευρωπαϊστή για τη σφοδρή ρητορική του ενάντια στην Ε.Ε. και να κατρακυλήσει στο Brexit, με πολλές αρνητικές συνέπειες κυρίως οικονομικές.
Παρόμοια έμοιαζε και η κατάσταση στις ΗΠΑ με την εκλογή του Τραμπ πριν οκτώ χρόνια η οποία έφτασε στον πλήρη εξευτελισμό «της χώρας της ελευθερίας», με την κατάληψη του Καπιτωλίου από εκείνο το συρφετό των ατάκτων που ρεζίλεψε κάθε σοβαρό άνθρωπο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στην Ευρώπη η ακροδεξιά είχε πατέρα τον Γάλλο Λεπέν ο οποίος ωστόσο δεν είχε την τύχη του Ούγγρου Βίκτορ Όρμπαν που ανέλαβε την εξουσία πριν από 14 χρόνια και μένει ακόμα εκεί.
Η εικοσαετία της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς έχει να δείξει αρκετές εκλογικές επιτυχίες με πιο πρόσφατες στην Ολλανδία, στη Σλοβακία και στην Πορτογαλία. Εκτός από την Ουγγαρία τα ακροδεξιά κόμματα βρίσκονται στην εξουσία και στην Ιταλία ενώ συμπράττουν σε κυβερνήσεις και σε χώρες της Σκανδιναβίας.
Τον προσεχή Ιούνιο ο πλανήτης θα δει τις μεγαλύτερες εκλογές στην ιστορία του με 450 εκατομμύρια ανθρώπους σε 27 χώρες να επιλέγουν 720 βουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όπως σημειώνεται στο LIFO , «η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι έχοντας αντιμετωπίσει ήδη πολυάριθμες προκλήσεις, όπως η πανδημία, η ενεργειακή κρίση, ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, οδηγείται ίσως στις σημαντικότερες εκλογές της ιστορίας της. Τα μεταναστευτικά κύματα, η άνοδος της ακροδεξιάς, ο αυξημένος πληθωρισμός, η σύγκρουση Ισραήλ - Γάζας, το σκάνδαλο Qatargate, το κλίμα ανασφάλειας και ανησυχίας για εκατομμύρια πολίτες είναι θέματα που ενισχύουν τον ευρωσκεπτικισμό και έχουν απομακρύνει από την ευρωπαϊκή κάλπη πολλούς πολίτες».
Και ενώ αυτά μοιάζουν και είναι πολλά και ανησυχητικά, με συντριπτικές ανθρώπινες απώλειες ήρθε και η πυραυλική επίθεση του Ιράν ως απάντηση στην ισραηλινή επίθεση στο ιρανικό προξενείο της Δαμασκού, η οποία και ανακόπηκε στην εξέλιξη της με τρόπο «φαντασμαγορικό» και με ένα λογαριασμό ενάμισι δισεκατομμυρίου δολαρίων. Το Τελ Αβίβ ετοιμάζεται ως φαίνεται για έναν ευρύτερο περιφερειακό πόλεμο, με δράσεις που θα «πονέσουν» το Ιράν, όπως λέχθηκε στο Πολεμικό Συμβούλιο.
Ο κόσμος που γνωρίζει ότι ένας ανοικτός πόλεμος μεταξύ Ισραήλ-Ιράν ενέχει και πυρηνικό κίνδυνο έχει στην κυριολεξία χάσει τον ύπνο του. Ιδιαίτερα επειδή ακούει τους συμμάχους των δύο πλευρών να δηλώνουν την αμέριστη στήριξη «στον πόλεμο εναντίον της χώρας του κακού».
Όλοι αυτοί, οι Αγιατολλάδες, οι Νετανιάχου, και οι Μπάιντεν είναι ηγέτες χωρίς όραμα για μια ζωή στον πλανήτη ειρηνική και ποιοτική. Για λαούς που θα δημιουργούν μέρες φωτεινές και ζωές άξιες να τις βιώνουν οι άνθρωποι. Κι αυτό γιατί οι ίδιοι ζουν στη χλιδή, δεν τους ενδιαφέρουν οι υπήκοοι τους ή και πιστεύουν ότι στην «άλλη ζωή» θα ζουν αγκαλιά με τα «ουρί του παραδείσου», ενώ εκτιμούν ότι οι ανώνυμοι πολίτες-στρατιώτες είναι απριόρι αναλώσιμοι. Ηγέτες χωρίς καθόλου σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη, την αναντικατάστατη και μοναδική. Πρόκειται για άθλιες προσωπικότητες που συμπράττουν στο σύστημα που κυβερνά τον πλανήτη και συνθλίβει τις υπάρξεις και τις ζωές δισεκατομμυρίων πλασμάτων. «Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης· τόσες ψυχές δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι», όπως λέει και ο Γιώργος Σεφέρης στην Ελένη του. Και οι μυλόπετρες συνεχίζουν να ροκανίζουν ζωές…
