Σε αυτές τις εκλογές θα συζητηθούν σχεδόν τα πάντα: η φιλολαϊκή φορολογική πολιτική της κυβέρνησης, τα γενναιόδωρα πακέτα στήριξης της μεσαίας τάξης, το χαμηλό κόστος στέγασης σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι ελαφρυμένοι λογαριασμοί ρεύματος, οι βαθυστόχαστες αναλύσεις για το μεταναστευτικό, οι διορισμοί «αρίστων» από την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα τραμ που θα λύσουν το κυκλοφοριακό και η σοφή απόφαση να γίνουν πολλαπλές εκλογές την ίδια μέρα. Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα.
Σε αυτές τις εκλογές δεν θα συζητηθεί το Κυπριακό. Ίσως επειδή δεν υπάρχουν σοβαρές εξελίξεις ή δεν υπάρχει κάτι καινούργιο να ειπωθεί. Κάτι που να συγκινεί, να κινητοποιεί, να ανατρέπει τα λιμνάζοντα ύδατα. Ακόμα και αν υπάρξει εξέλιξη που θα ταράξει τα νερά, το προβλέψιμο τέλος θα λειτουργήσει αποτρεπτικά, οι δείκτες της τηλεθέασης και τα κλικ του διαδικτύου θα παραμείνουν χαμηλά. Όχι επειδή το Κυπριακό δεν ενδιαφέρει τον μέσο Κύπριο, ούτε επειδή είναι «τελειωμένο». Ενόσω υπάρχει κατοχικός στρατός στην Κύπρο, το Κυπριακό είναι ανοιχτό.
Είναι ο πυρήνας κάθε θέματος που θα συζητήσουμε, ο παράγοντας που επηρεάζει σχεδόν κάθε πολιτική πρακτική και το ανοιχτό κεφάλαιο που παραμένει στο προσκήνιο. Δεν είναι εύκολο θέμα. Διαπερνά ιδεολογικά τείχη, προσωπικές σχέσεις, συμπάθειες και συμπεριφορές. Δεν υπάρχει «δεξιά» ή «αριστερή» οπτική, αλλά θέσεις που είτε συγκρούονται, είτε συγκλίνουν. Υπάρχουν και τα άκρα που αλληλοτροφοδοτούνται, γιατί είναι αδύνατον να υπάρξει ο ένας πόλος χωρίς τον άλλο. Υπάρχει και πλούσιο πολιτικό κεφάλαιο που χάθηκε σε αποτυχημένες επενδύσεις περασμένων δεκαετιών και προσδοκεί στην απόσβεση. Δεν υπάρχει όμως χώρος για εθνική στρατηγική, ούτε καν εθνική συνεννόηση για τα αυτονόητα. Απέναντι υπάρχει, από εδώ δεν υπάρχει.
Σχεδόν πέντε δεκαετίες μετά την εισβολή και 20 χρόνια μετά το «ΟΧΙ», παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε μια συνταγή που έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως. Την ώρα που η Τουρκία αλλάζει το αφήγημα, αλλά όχι τους στρατηγικούς της στόχους, την ώρα που ο κόσμος συνταράζεται συθέμελα και οι ισορροπίες του παρελθόντος ανατρέπονται, εμείς παραμένουμε προσκολλημένοι σε ένα απαρχαιωμένο μοντέλο, το οποίο «διαχρονικά, ήταν κυρίως θέση της αστικής τάξης της Τουρκίας και του ψευδοκράτους και έφτασε να θεωρείται θέσφατο και ‘θέση αρχής’ (αλλά) εξελίσσεται, στην ουσία, σε διχοτομική λύση, σε δύο συνιστώντα κράτη». Αυτά δεν τα λέει ένας «εθνικιστής», αλλά τα λέει ο Κουτσούμπας του ΚΚΕ. Όπως περίπου τα ίδια λέει και ένας Τουρκοκύπριος που δεν τον λένε Σενέρ Λεβέντ, αλλά Οζ Καραχάν.
«Υπάρχει δυστυχώς μία αντίληψη μεταξύ των Τ/κ ότι οι Ε/κ αποδέχονται μόνο μία ομοσπονδιακή λύση. Αυτό είναι ένα λάθος των κυβερνήσεων της Δημοκρατίας, διότι η Τουρκία αποδέχεται την ομοσπονδιακή λύση. Ουσιαστικά είναι σαν να παίζει και η ε/κ πλευρά αυτό το παιχνίδι. Οι περισσότεροι Κύπριοι υποστηρίζουν την λύση ενός ενιαίου, πλουραλιστικού κράτους».
Ευτυχώς δηλαδή που κατεβαίνει και ο Καραχάν ως υποψήφιος στις Ευρωεκλογές για να ακούσουμε και καμιά κουβέντα για την ουσία του Κυπριακού. Το πιο σημαντικό θέμα από όλα τα σημαντικά θέματα που μας αφορούν. Πάρεξ κόμματα και εκλογές.
Υστερόγραφο: Όταν με το καλό ξεμπερδέψουμε με τις εκλογές της 9ης Ιουνίου και προτού ξεκινήσει η μεταρρύθμιση της… μεταρρύθμισης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα ήταν χρήσιμο να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος για το Κυπριακό. Για το επιδιωκόμενο μοντέλο, τις υποχωρήσεις, τις κόκκινες γραμμές, τη στρατηγική, τις συμμαχίες και όλα τα συναφή. Ας είναι με αφορμή τις στρογγυλές επετείους. Να τα συζητήσουμε και να προχωρήσουμε, με σεβασμό στην άποψη των πολλών. Αφού μπορούμε να κάνουμε οκτώ εκλογές σε μια μέρα, μπορούμε να κάνουμε και ένα δημοψήφισμα για το Κυπριακό.
Υποσημείωση: Αυτές τις μέρες η Ένωση Συντακτών Κύπρου (ΕΣΚ) τρέχει μια εκστρατεία για εργασιακά θέματα των δημοσιογράφων και ζητεί τη στήριξη του κόσμου. Όλοι πιστεύω, θέλουμε έναν ισχυρό, παρεμβατικό και ελεύθερο Τύπο. Αφορά και την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Εάν συμφωνείτε με την ελευθεροτυπία και όσα λέει η ΕΣΚ, μπορείτε να δείξετε την αλληλεγγύη σας με μια απλή υπογραφή: https://bit.ly/3xG4GEC
Το άσχετο: Πινόκιο.
