Οι Βρυξέλλες έχουν αντίληψη των «θαυμάτων» στην Κύπρο; Απορώ διότι βλέπω ότι ο Πρόεδρος μας, αντι να λάβει μέτρα για μια δημοκρατική παιδεία ώστε να να μην γίνονται τα παιδιά μας μουτζαχεντίν, νουθετεί μοναχούς στο Άγιο Όρος, να εντείνουν τις προσευχές τους υπέρ της Κύπρου, για να παρέλθουν τα δεινά και οι θλίψεις της!
Το γεγονός ότι ένας πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας για να διορίσει ένα υπουργό Παιδείας πρέπει να λάβει τη έγκριση του αρχιεπισκόπου σε ένα κράτος κοσμικό όπως η ΚΔ, είναι η απόδειξη για τη μεγάλη σύγχυση και τον πολιτικό ίλιγγο που επισκίασε την κοινωνία λόγω του σκανδάλου στη μονή Οσίου Αββακούμ.
Σε ένα κράτος συντεταγμένο, όπου ο κάθε θεσμός γνωρίζει το ρόλο, τις αρμοδιότητες και τη θέση του στην Πολιτεία, η διαδικασία αντιμετώπισης-διαχείρισης π.χ. ενός εγκλήματος, είναι ευθύς εξαρχής αυτονόητη. Είναι όμως αυτονόητη στην Κύπρο; Όχι φυσικά, σε μια κοινωνία όπου για να θίξουμε μόνο μία πτυχή της εγκληματικά λειψής απόδοσης δικαιοσύνης , φτάνει να σημειώσουμε ένα όνομα: Θανάσης Νικολάου. Υπηρετούσε το 2005 στον λόχο στρατηγείου της ΙΙΙ ΤΑΞΥΠ στα Πολεμίδια. Τον δολοφόνησαν και κουκούλωσαν το έγκλημα, μια ομάδα ανθρωποειδών. Ποιός ήταν ο φονιάς;
Η παθολογοανατόμος Δήμητρα Καραγιάννη είπε στο δικαστήριο ότι υπάρχουν στοιχεία στα τεκμήρια που έχει εξετάσει που δείχνουν ότι ο δράστης του Θανάση Νικολάου ήταν αριστερόχειρας! Όσοι υπηρετούσαν μαζί του ήξεραν και ξέρουν ποιός ήταν ο αριστερόχειρας. Οι αξιωματικοί του, οι αστυνομικοί που έλαβαν μέρος στην έρευνα, οι γονείς των τριών από τους οποίους σύμφωνα με τον θανατικό ανακριτή Σάββα Μάτσα «υφίστατο συνεχές και ανελέητο μπούλινγκ». Η κυπριακή δικαιοσύνη αναίχθηκε το κουκούλωμα και η οικογένεια πήγε στο ΕΔΑΔ όπου κέρδισε, με αποτέλεσμα να ξαναρχίσει η διαδικασία στο δικαστήριο της Λεμεσού, με την Εισαγγελία να παρουσιάζεται ως αντίδικος της οικογένειας! Το ερώτημα δεν είναι αν δολοφονήθηκε ο Θανάσης Νικολάου, ούτε ποιοί τον δολοφόνησαν; Οι απαντήσεις είναι γνωστές. Το ερώτημα είναι ποιοί είναι οι πολιτικοί νονοί που βρίσκονται πίσω από το κουκούλωμα. Το αίσχος είναι ότι τους ξέρουν οι εισαγγελείς από το 2005 έως και σήμερα, οι αρμόδιοι υπουργοί και οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πόσο διαβρωμένη και διεφθαρμένη είναι αυτή η Πολιτεία.
Σε μια τέτοια Πολιτεία ένα σκάνδαλο που αφορά τη θρησκεία είναι πιο σύνθετο από τη δολοφονία του Θανάση, διότι εδώ υπάρχει και μια τρίτη διάσταση, αυτή της «Πίστης». Συνεπεία αυτού, είναι ο λεγόμενος «σκανδαλισμός των πιστών». Σε μια οικογένεια με σαφείς αντιλήψεις των διαστάσεων της γνώσης σε ότι αφορά τον πραγματικό κόσμο, δύσκολο είναι να υπάρχει σκανδαλισμός επειδή δύο μοναχοί, δεν ψευδών παραστάσεων «έκαναν θαύματα» και μάζευαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ που τα φύλαγαν σε χρηματοκιβώτια στο μοναστήρι. Εκεί που διατηρούσαν και επιχείρηση ζαχαροπλαστικής και ραφείο αμφίων και ράσων κ.ο.κ.
Σε μια άλλη οικογένεια που οι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους στο έλεος -διότι περί αυτού πρόκειται- θεολόγων και ιερέων που είτε εργάζονται στα σχολεία, είτε κατηχούν στους ναούς και αλλαχού, τα παιδιά μπορεί να περιπέσουν σε «σκανδαλισμό» όταν πληροφορηθούν τα διαδραματιζόμενα σε μια μονή. Διότι τα παιδιά σήμερα με το διαδίκτυο ενδεχομένως να μάθουν πολύ περισσότερα και «άκρως ανίερα» περί του συγκεκριμένου σκανδάλου από ότι τα «θαύματα», και από όσα γνωρίζουν οι θεοφοβούμενοι γονείς τους.
Πέρασε σχεδόν μια βδομάδα μέχρι να αντιδράσει στοιχειωδώς, στο σκάνδαλο, η κυβέρνηση. Η ίδια κυβέρνηση που εμφανίζεται στην πρώτη γραμμή των ευρωπαϊκών δυνάμεων της γέφυρας ανθρωπιστικής βοήθειας προς το χειμαζόμενο λαό της Γάζας, κρατώντας ψηλά το λάβαρο της «Αμάλθειας» και διακηρύττοντας ότι τα οφέλη της πατρίδας μας από αυτή την πρωτοβουλία θα είναι τεράστια. Πως αντέδρασε η κυβέρνηση στο Αββακούμ γκέιτ;
Ο υπουργός Δικαιοσύνης, γνωστός για τις στενές σχέσεις του με τον μητροπολίτη Λεμεσού ήταν χαμένος για ένα δεκαήμερο και στην τελική, πρέπει να έλαβε ευχή από τον Γέροντα του, για να δηλώσει ότι πληροφορήθηκε πως αστυνομικοί ήσαν παρόντες στα συμβάντα και πως οι αρχές θα προχωρήσουν προς διαλεύκανση της κατάστασης. Ο Γενικός Εισαγγελέας ενώ τα γεγονότα βρίσκονταν σε εξέλιξη, έβαλε άδεια και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Το κορυφαίο όμως ήταν, η κίνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος ενώ η κοινωνία έβλεπε έκπληκτη μοναχούς σε βίντεο να μαστιγώνουν γυναίκα και μάθαινε περί κουκουλοφόρων με οχήματα χωρίς πινακίδες να κουβαλάνε λεφτά και εικόνες, σηκώστηκε και πήγε στο Άγιο Όρος να εκπληρώσει το τάμα του, διαβεβαιώνοντας ότι «όλα όσα θα πρέπει να γίνουν, θα γίνουν»! Δηλαδή ο Εισαγγελέας φευγάτος, ο υπουργός προσευχόμενος και ο Πρόεδρος ικέτης στο Βατοπέδι!
Υπάρχει ωστόσο μια σειρά ζητημάτων που σχετίζονται με το ρόλο του αρχιεπισκόπου, του μητροπολίτη Ταμασού και Ορεινής και των μοναχών της μονής Αββακούμ σε ότι αφορά τα δια ψευδών παραστάσεων θαύματα και κυρίως τους καρπούς των θαυμάτων που καταλήγουν να είναι αφορολόγητο χρήμα. Αυτά τα ζητήματα εμπίπτουν στο ρόλο των διωκτικών αρχών και αν αυτές ακόμα θεωρούν ότι τους έχει μείνει τσίπα φιλότιμο ας λάβουν τα μέτρα τους.
Διαφορετικά ο Πρόεδρος οφείλει να προχωρήσει κάθαρση. Ξεκινώντας από την κορυφή τη Νομική Υπηρεσία, περνώντας στο αρμόδιο υπουργείο και φτάνοντας μέχρι τον αρχηγό Αστυνομίας.
Σε ότι αφορά την Εκκλησία, δεν πρέπει να έχει ασυλία όταν εγκληματεί. Καθαρές κουβέντες. Ακόμα υπάρχει και το ζήτημα της πολιτικής ανάμιξης στο σκάνδαλο αλλά και της κομματικής σύγκρουσης με τον Χρίστο Χρίστου του ΕΛΑΜ, να παρευλαύνει στην πρώτη σειρά. Το κομματικό τοπίο είναι ένας Κοτσιάτης που αναδύει βρώμα από χιλιόμετρα. Στην Ευρώπη βλέπουμε να επιπλέουν στο τέλμα της κομματικής δραστηριότητας ως επί το πλείστον οι ακροδεξιοί φελλοί, στην Κύπρο με μια σχετική καθυστέρηση είναι νομοτελειακό ότι το ΕΛΑΜ, τώρα θα αρχίσει να εξαργυρώνει σε ποσοστά τη δράση του.
Πάντως απορώ αν η εδώ αντιπροσωπεία της Ε.Ε. στέλνει εκθέσεις των εν Κύπρω «θαυμάτων»; Και το σημειώνω αυτό διότι βλέπω ότι ο Πρόεδρος μας, αν και νεότατος, αντι να λάβει μέτρα για μια δημοκρατική παιδεία ώστε να να μην γίνονται τα παιδιά μας μουτζαχεντίν, νουθετεί τους μοναχούς στο Άγιο Όρος, να εντείνουν τις προσευχές τους υπέρ της Κύπρου, για να παρέλθουν τα δεινά και οι θλίψεις της. Αλληλούια!
