Δεξιοποιείται η κοινωνία -  Η πολιτική της Δεξιάς φαίνεται να υιοθετείται σε μεγάλο βαθμό και από την Αριστερά, η οποία πλέον δεν αποκλείει και την στήριξη δεξιών υποψηφίων… Δεν ξέρω τι τελικά θα πράξει το ΑΚΕΛ αλλά η πολιτική λογική λέει πως αν δεν θέλει να μετατραπεί σε πολιτικό καραγκιόζη έχει δυο πολύ αξιόλογες επιλογές…

ΓΡΑΦΕΙ Ο                                                                                                                                    ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ                                                                                                Twitter: @tsangarisp

Ίσως να βρισκόμαστε μπροστά από το μεγαλύτερο πολιτικό άλμα που θα ζήσει η κυπριακή πολιτική ιστορία αφού η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας φαίνεται να υιοθετεί την «δεξιά πολιτική» ως την ιδανικότερη για την διαχείριση της οικονομίας, του κυπριακού και άλλων εκτάκτων ή τακτικών καταστάσεων. Οι πολίτες φαίνεται να πιστώνουν την «δεξιά πολιτική» με ευελιξία, προσαρμοστικότητα, φιλελεύθερη σκέψη και δράση αλλά κυρίως με ισορροπία στις διάφορες πολιτικές αποφάσεις και δράσεις των δεξιών κομμάτων.

Η μεγαλύτερη απόδειξη των ανωτέρω είναι πως το αριστερό κόμμα της Κύπρου όχι μόνο εμφανίζεται να δυσκολεύεται να εξεύρει υποψήφιο από τις τάξεις του, ο οποίος να πρεσβεύει τις αξίες, τις αρχές και τις πολιτικές της Αριστεράς, αλλά αφήνει και ανοιχτό το ενδεχόμενο να υποστηρίξει υποψήφιο από την ευρύτερη Δεξιά έως και μέχρι πρώην Υπουργούς της κατά τους ίδιους «διεφθαρμένης κυβέρνησης της Δεξιάς». 

Η Κυπριακή κοινωνία δεξιοποιείται; Ή μήπως έχει κατά την συντριπτική της πλειοψηφία ήδη δεξιοποιηθεί, και ακριβώς αυτό «μετρά» και «προσμετρά» το ΑΚΕΛ, το οποίο αντί να προχωρήσει δυναμικά με «καθαρή επιλογή» ψάχνει απ’ εδώ και απ’ εκεί για υποψήφιο;

Μια εύκολη απάντηση προς τούτο -ως αντιεπιχείρημα- θα ήταν, ‘μα η Αριστερά υποστήριξε και παλαιότερα υποψηφιότητα από την Δεξιά’ (πχ Τ. Παπαδόπουλο και προηγουμένως Σ. Κυπριανού). Και όντως. Αλλά υπάρχουν μερικές σοβαρές διαφορές. Όπως πχ η τελευταία φορά που στήριξε το ΑΚΕΛ δεξιό υποψήφιο ήταν προ 20ετίας (το 2003 τον μ. Τάσσο Παπαδόπουλο). Δεν άλλαξε τίποτα από τότε; Μετά από 20 χρόνια; Προφανώς και άλλαξε, θα μπορούσε κάποιος να πει. ‘Δεξιοποιηθήκε ακόμη περισσότερο η Κοινωνία’ (είδε αποτελέσματα Βουλευτικών). Δεύτερη διαφορά είναι πως τότε (2003) κάποιος θα μπορούσε να το «δικαιολογήσει» πολιτικά διότι το ΑΚΕΛ έκανε συμμαχία με το ΔΗΚΟ και υποστήριξε το πρώτο τον Αρχηγό του δεύτερου. Τώρα ψάχνει υποψήφιο ακόμη και από τον ΔΗΣΥ.  Τρίτη διαφορά είναι πως τότε το ΑΚΕΛ «κρατούσε και το μαχαίρι, και το κρέας» (ή κατά τα καλαμαρίστικα ‘κρατούσε και το μαχαίρι, και το καρπούζι’) αφού τα ποσοστά του τότε ήταν τέτοια που διασφάλιζαν στον όποιο υποψήφιο επέλεγε πρόκριση στον δεύτερο γύρο σε αντίθεση με τώρα που ομοιάζει και συμπεριφέρεται ως πολιτικός επαίτης για εξεύρεση υποψηφίου. 

>>> Διαβάστε επίσης: Το ΑΚΕΛ έχει υποψήφιο για τις Προεδρικές 2023 <<<

Δεν ξέρω τι τελικά θα πράξει το ΑΚΕΛ αλλά η πολιτική λογική λέει πως αν δεν θέλει να μετατραπεί σε πολιτικό καραγκιόζη έχει δυο πολύ αξιόλογες επιλογές. Τον Αχιλλέα Δημητριάδη ή τον Γενικό του Γραμματέα (ή άλλο στέλεχος από το κόμμα όπως πχ Γ. Λουκαίδης, Ε. Χαραλαμπίδου, Α. Δαμιανού). Ακόμη και η επιλογή του Νικόλα Παπαδόπουλου φαντάζει με «πολιτικό περιπαίξιμο» μετά τα όσα του καταλόγιζε διαχρονικά το ΑΚΕΛ, ειδικότερα στο κυπριακό. Και νοείται πως είναι εκ των ων ουκ άνευ να πει κάποιος για άλλες επιλογές και δη Συναγερμικών προσώπων πρώην υπουργών της ‘διεφθαρμένης κυβέρνησης’ του Νίκου Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ. 

Υγ. Σε περίπτωση που το ΑΚΕΛ επιλέξει Συναγερμικό πρόσωπο για υποψήφιο, ο Αβέρωφ Νεοφύτου λογικά πρέπει να δώσει οδηγίες να στολιστεί από τώρα η Πινδάρου πανηγυρικά με το πρόσωπο του Γλαύκου Κληρίδη που δεν έζησε να δει την Συναγερμικοποίηση και Δεξιοποίηση όλου του κομματικού σκηνικού και να πάει στην Αργάκα για χαλάρωση και να επιστρέψει την 1η Μαρτίου 2023…